Kerstverhaal

Ik zit verstopt in een kabouterhuisje en ik wil er niet meer uit.

December is de drukste tijd voor de olijfboeren en de kerstsfeer is hier dan ook ver te zoeken. Ook met de kerstdagen wordt er stug doorgeplukt. Kerstbomen zijn niet te krijgen, winkels hebben hoogstens een sneu slingertje hangen. Er is geen kerstbrood en geen kerstdiner, je hoort nergens een kerstliedje. Komt op zich wel goed uit want ik schrijf mijn vingertoppen helemaal eeltig aan de deadlines. En ondertussen is het racen van de ene school naar de andere voor rapportgesprekken, schoolreisjes en andere hoogtepunten uit de overvolle agenda’s van de meisjes.

Grootjes keuken

Maar dan beland ik dus in een kabouterhuisje in een vallei met een tuin vol oude rozen. Daar wonen een door tijd en wereld vergeten Engelse opa en oma.
‘Ik heb mince pies gemaakt voor je kinderen,’  zegt de vrouw trots en haar man glundert: ‘Misschien geeft ze je wel het recept.’
En zo val ik ineens terug in de tijd, in grootjes keuken. Het ruikt er zelfs zoals ik me herinner van heel vroeger, de geur van Franse boerenrestaurants, van echt eten dat urenlang heeft staan sudderen op een klein vuurtje.
Het is ook een verhaal van Charles Dickens want daar komt het vrouwtje al op de proppen met haar Christmas Pudding en haar Christmas Fruit Cake. ‘Hoe langer ze staan, hoe lekkerder.’ En de Mince Pies natuurlijk ‘maar die moet ik verstoppen, anders eet mijn man ze allemaal achter elkaar op en blijft er niks over voor de gasten.’  Stralend kijken ze elkaar aan, want zij zijn het zelf, de kerstgasten – en wat hebben ze een voorpret. Bij de haard staan hun beider leunstoelen (net zoals in de film Up). En hun gitaren, want als straks het vuur brandt spelen ze samen een kerstduet.

Weg is de stress die ik net nog had van het werken aan een sprookjesboek. Of misschien ben ik gewoon mijn eigen sprookjesboek in gerold, dat kan ook natuurlijk. Ik ga voor altijd in deze kerstige boerenkeuken blijven zitten en de allerlekkerste Mince Pies eten!
Of nou ja, laat ik dan in ieder geval het recept meenemen, ik mag het overschrijven uit een heel oud beduimeld schriftje.

Recept

Neem 30 gram niervet… oké, het mag ook met boter.
Smelt het in een pan met 100 gram bruine suiker, 100 gram rozijnen, 100 gram krenten, 100 gram pruimen in stukjes, sap en geraspte schil van 1 citroen, 100 gram cranberries, 1 appel in stukjes, een scheut amandelessence en een halve theelepel van de volgende kruiden: gemalen kruidnagel, kaneel, gember, nootmuskaat, zout. Voeg een kopje brandy toe en laat het een maand staan in een weckfles.
Voor de taart of taartjes maak je je eigen pastry-deeg, bij voorkeur een dag vantevoren, bijvoorbeeld van 225 gram bloem, 120 gram boter, een eigeel, zout en zoveel water als nodig is. Rol het uit en bedek er muffinvormpjes mee, vul ze met het mince-mengsel en bedek weer met deeg, beetje eigeel, suiker. 25 minuten op 180 graden.