Blije koning

Zijn er echt mensen die rustig kabbelende levens leiden waarin nooit iets gebeurt? Zelfs op mijn privé-berg is altijd van alles aan de hand… maar vandaag heb ik even geen zin in om dramatische verhalen te vertellen.

Vandaag gaat mijn manuscript op de post naar een fee. Ruim anderhalf jaar werkte ik er dag in dag uit aan en ja het is echt werk. Drie keer dacht ik dat ik er was, drie keer kon het weer de prullenbak in. Maar nu ligt er dus weer een versie en voordat die naar de uitgever gaat, heb ik een wijze fee in Haarlem die moet zeggen of dat wel mag. Ik heb trouwens nog een fee in Haarlem, die mij beter kent dan ik mezelf, die mag het ook lezen. Haarlem is een feeënstad.

Optillen

Dus nu ben ik als de blije koning die zijn langverwachte kind aan de wereld wil tonen. Is het mooi? Daar gaat het niet om; de koning vindt van wel, het is zijn eigen wonderkind. En hij wil dat de feeën het een beetje optillen met al hun wijsheid en wensen.
Ik heb nog wel meer feeën, later.  Eentje in de PC Hooftstraat in Amsterdam, mijn eigen bloemenfeetje hier op de berg die heel knap dwars door verhalen heen kan kijken. En dan is er ook nog wel wat magie te halen in Rotterdam, later.

O ja, en de dertiende fee? Die komt altijd, dat weet ik heus wel. Maar vandaag even niet.