Ha, ik heb een fonetisch brein

Het komt vast door mijn moeder maar mijn grootste angst is om jong dement te worden – afkloppen, afkloppen…

Feit is wel dat mijn hoofd raar werkt. Raarder en raarder eigenlijk. ‘Mam!’  gillen mijn meisjes als het antwoord op hun vraag weer eens met ernstige vertraging komt, of zelfs het antwoord op een totaal andere vraag is. En  ‘We hebben het hier laatst toch over gehad, waarom begon je er toen niet over?’  vraagt mijn man met iets van wanhoop over mijn soms extreem secondaire reacties.

Knikkerbaan

‘Mijn hersens zijn een knikkerbaan,’  probeer ik uit te leggen. Mijn jongste dochter had laatst samen met haar oom een geweldige knikkerbaan gebouwd vol belletjes, blokjes en obstakels. Net als de knikker rolt een gedachte door mijn hoofd, blijft soms hangen, en schiet dan weer plotseling keihard door, al dan niet met belletjes.
Creativiteit. Een browser met 2857 vensters open. De Hele Tijd, stuurt mijn man me door.  Ja dat ook.
En dan is er nog iets anders. Als ik doorlees wat ik schrijf, zie ik de laatste tijd (als ik het al zie) de bizarste verschrijvingen: ‘zag’ in plaats van ‘zakt’, ‘kauwt’  in plaats van ‘koud’. Wat is dat nou weer?

Saus gieten

Gelukkig zag ik een stukje van een collega schrijfster, Maartje Luif. Die moest schrijven (het ging over het goedkeuren van een zakelijke tekst): ‘het zou fijn zijn als je erop zou schieten’ of zoiets. In plaats daarvan werden de laatste twee woorden ‘saus gieten’. ‘Mijn brein staat soms heel fonetisch ingesteld,’  verduidelijkte ze.
Wat een heerlijke herkenning en ook opluchting. Ik word niet gek, ik heb gewoon een fonetisch brein – dat is nou wel weer cool!