De koningin en de oude naaister

Kijk,  dat kleine zwarte vrouwtje in het midden, dat ben ik. In een paleis. Met drie grote prinsessen om me heen en ook nog een hele grote koning (die maakt deze foto).

Ik was een paar dagen geleden jarig in een hotel naast de tuinen van het Alhambra. Het had overal blauwbeschilderde en gouden tegeltjes en van die moorse bogen. En veranda’s en balkons met vergezichten. Alles glinsterde. Een duizend-en-één nachtsfeer op het randje van Europa – dat is Granada!
Het is interessant hoe snel ik me thuis voel in zo’n hotel. Ik dacht echt even dat ik er woonde, zo makkelijk bewoog ik me van het ene vertrek naar het andere. Mannen die cafe cortado brengen, ontbijten met cava en vorstelijk eten in de prachtige serre. En ondertussen een beetje een boekje lezen, wat dingetjes tikken en uitkijken over de fonkelende stad daar beneden.

Duster en stoof

Terug in de auto (ja, dat komt er nou van) sprong de knoop van mijn broek. En omdat ik me nog steeds een beetje decadent voelde en mijn dochters bovendien weer eens alle naalden hadden kwijtgemaakt bij het naaien van poppenkleren, bracht ik mijn broek naar de naaister van Montefrio.
Ik schrok toen ze de deur opendeed. Niet omdat ze was gekleed in een stoffige duster want dat zijn zoveel oude vrouwtjes hier, maar omdat ze zo bleek en bibberig was. ‘Bent u ziek?’  vroeg ik. Maar ze schudde haar hoofd en zei dat ze het alleen maar heel koud had. Het wás ook koud in haar huisje. Er stond wel een gaskachel maar geen gasfles. Gas is duur en ze had helemaal geen klanten op het moment. ‘Die komen pas weer als het zomer wordt om hun kleren van vorig jaar te laten vermaken.’ De naaister nam me mee naar de tafel met de naaimachine waaronder een piepkleine stoof stond. ‘Kruip er maar lekker dicht tegenaan.’ Zo naaide ze ter plekke met stramme vingers de knoop aan mijn broek.
Ja, dat is óók Granada.

Alles naar de naaister

Ik voel me niet schuldig over mijn koninklijke verjaardag. Maar wel zijn we later met het hele gezin als een dolle gaan zoeken. Sokken om te stoppen, broeken met scheuren, losse zomen, zelfs een onderlaken met een gat erin. Alles naar de naaister.