Ze mogen niet zomaar verdwijnen, de boekwinkels. Donner niet en Scheltema niet – wat nou Polare?- en Rietje’s kinderboekwinkel al helemaal niet. Dan raak ik mijn basis kwijt.
Voor boekwinkels als Donner en Scheltema ben ik altijd een beetje bang. Daar werken mensen die alle boeken snappen, heel volwassen en serieus. Daar te liggen met mijn eigen boeken is alsof je in de grote zaal staat van de schouwburg terwijl je eigenlijk in de kleine hoort. Heel stoer en heel eng tegelijk. Het verhaal gaat dat ze daar schrijvers die hun eigen boek plat leggen de toegang tot de winkel ontzeggen. Natuurlijk haal ik mijn boeken naar voren en leg ze ergens vooraan. Maar héél snel en stiekem.
Rietje
Rietjes kinderboekwinkel is een van de weinige huizen die ik nog heb in Amsterdam. Ik ben nog steeds niet over de schok heen dat ze ermee gaat ophouden. Hoe vaak heb ik daar niet zitten bijpraten op die veel te kleine stoeltjes over wat je echt moet lezen en waarom. Tegelijkertijd is Rietje ook superstreng. Op de helft van mijn boeken heeft ze kritiek, soms best pittig. Aan de andere kant vindt ze mij ‘belangrijk genoeg om op voorraad te houden.’ Als ze zulke dingen zegt word ik ook extra blij.
Ik ga nooit weg bij Rietje zonder een stapel boeken. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik vrij trouwe klant ben bij het dikke mannetje. Dat is heel makkelijk als je in Spanje woont en de paar keer per jaar dat je in Nederland bent je tijd strak moet indelen.
Maar dit beloof ik
Ik ga vanaf NU stoppen met de internetboekhandel en weer terug naar de echte winkels. Waar anders kan ik mijn eigen boeken zo heerlijk stiekem bewonderen? En die van anderen natuurlijk. Er gaat niks boven de geur van een echte boekwinkel, nog lekkerder dan de geur van verse baby’s of gras of van gesmolten chocola. En dan is er nog het serene bladeren en het perfecte advies van de echte boekhandelaren. Zolang ze er nog zijn.
