Er is een lentefeest in Granada. Klinkt dat niet als het begin van een lyrisch gedicht van García Lorca?
Maar de fiesta is een ‘botellón’. Dat hebben we in Montefrio ook wel eens. Kort gezegd betekent het dat een woest onaantrekkelijke afwerkplek wordt uitgekozen – in dit geval de parkeerplaats aan de snelweg naast de Hipercor, een hypermarché – en dat daar iedereen met zijn auto heen gaat. Achterklep open, muziek aan en vooral: drank! Zuip zoveel mogelijk flessen leeg met elkaar en je hebt een botellón. Drinken, lekker veel en goedkoop en dan héél dronken worden, dat vinden de mensen leuk en het toppunt van uitgaan. Iedereen heeft het erover, iedereen gaat erheen, wel tienduizend mensen, meer dan de helft van de klas van mijn oudste dochter blijft leeg op 21 maart.
Droomleven
‘Jullie gaan toch niet écht verhuizen naar Nederland?’ Dat is met stip de meestgestelde vraag van de afgelopen twee weken. Impliciet: ‘ Je zou toch wel gek zijn om dat droomhuis en dat droomleven in Spanje op te geven?’
Daar zijn veel antwoorden op, dit is er eentje.
Als je op vakantie bent in Spanje en je belandt per ongeluk in de botellón van een lentefeest, heeft dat iets exotisch. Misschien ga je wel lekker meezuipen voor een keer, een avondje nieuwe vrienden maken. Of zoals mijn überoptimistische man zegt: ‘Toch leuk dat ze de lente vieren.’
Maar ik merk dat ik het vermogen aan het verliezen ben om zo te kijken, een beetje zoals na een tijdje de glans van een verliefdheid af gaat. Ik vind de botellón lelijk, gevaarlijk, je staat stom in de file als je er per ongeluk langs moet. Ik snap de lol niet, ook niet na vijf jaar.
En dan mis ik ineens het Amsterdamse uitgaan met mijn Amsterdamse vrienden.
3 reacties op “Een woest onaantrekkelijke afwerkplek”
Maar ik woon helemaal niet in Amsterdam!
Maar ook niet bij een afwerkplek Es. Dit mis ik, ook nu: met jou de hele middag lunchen op het strand van Scheveningen 🙂
Of een lekkere cappuccino drinken in Nijverdal met een heerlijke kozak erbij, een typische lekkernij uit onze streek.
Ada