(nog meer) Sprookjes boven het IJ

‘Dat is het gevaarlijke van wensen, ze kunnen uitkomen.’
Verhalen-Nancy heeft gelijk. Er is iets wonderbaarlijks gebeurd, ik kan het nog steeds bijna niet geloven.

Het begon met een droomhuisje. Hans en grietje aan het IJ, hartje Amsterdam. Zo bijzonder dat het stadsdeel het niet zomaar wilde verhuren. Er kwam een soort wedstrijd: wie het beste plan voor het huisje verzon mocht er wonen en werken. ‘Kijk,’  zei ik tegen mijn man want ik was al verliefd, ook al kon dat eigenlijk niet – om te beginnen omdat we in Spanje wonen. Maar ja, de liefde trekt zich niets aan van zulk soort trivialiteiten.

Mandelahuisje

Mijn man is de beste plannetjesmaker van de wereld. Van Bevrijdingspop tot Dance4Life- hij verzint het en het komt. Dus hij bedacht ‘Herberg In de veilige haven,’ doordrenkt van de MasterPeace visie. ‘Waarom zouden we het niet juist als groene oase in stand houden en de plek koesteren voor het herstellen, versterken en vieren van verbinding? En er een mooie hartverwarmende plek van maken waar ruimte is voor de ontwikkeling van visie, plannen, passie en talenten! Een plek als hommage aan de grote inspirator Nelson Mandela? Het Mandelahuisje!’
Het was een prachtig plan, maar zo lagen er nog tweehonderd. We leverden het in en dachten er weken niet meer aan (of nou ja, misschien een heel klein beetje).
Tot dat ene telefoontje, nog maar een paar dagen geleden. Unaniem uitverkoren, gewonnen, welkom terug in Amsterdam-Noord. En hoe.
Ik hoorde het in de rode circusbus en terwijl ik het voorzichtig vierde met mijn boekencollega’s (en nu dus ineens buren) van Amsterdam-Noord, voelde ik ineens dat ik mijn adem had ingehouden.