Forever

Het begint vaak al op Malaga en op Schiphol is er geen houden meer aan. Vooral kleren. Zodra ik in Nederland ben voel ik me een beetje slonzig en hebberig tegelijk, die combi is vrij fataal.

Ik had het in Spanje al gespot en toen hier op de achterkant van een bus. Forever 21, nieuwe winkel om uit te checken. Alleen al van de buitenkant werd ik blij. Goeie trendy dingen – toch betaalbaar. Eerst even naar de expo van World Press Photo en dan…

Rampen

Die expositie is een soort reis door de wereld in tachtig rampen. Ja, er is een heerlijk hoekje met Russische nudisten en heen en weerwolfachtige kluizenaars met hoedjes van gras – en ook wel iets met sport en dieren. Maar het meeste nieuws is toch gewoon horrornieuws. Niet te doen in één hap, sommige beelden ben ik heel snel voorbijgelopen. Andere daarentegen bleven hardnekkig aan me plakken.
Zoals deze foto, van Taslima Akhter. Wat zie je: twee onbekende slachtoffers van een ingestorte textielfabriek in Bangladesh. Gebeurde een jaar geleden. In die fabriek werkten veel te veel mensen veel te lang achter elkaar met veel te verouderde apparatuur.  Zelfs toen de muren begonnen te scheuren, gingen ze nog door. En toen stortte het hele pand in en kwamen er meer dan duizend doden.

Je weet het heus wel, dat die goedkope kleren ergens gemaakt worden. En dat je eigenlijk… Maar nee, ik ben die middag niet naar Forever 21 gegaan. En meteen ook maar besloten dat mijn dochters nooit meer naar de Primark mogen. Of nou ja, niet van mijn geld.