Trip

Wanneer was ik voor het laatst in Amsterdam met koninginnedag? Misschien wel tien jaar geleden. Mijn hipste (en jongste) vriendin ging naar de Jordaan, dus dat was the place to be.

Maar ik kon er niks aan doen, ik keek met Spaanse ogen. Wanneer krijg je een heel volk zo gek om jurkjes, hoeden, pruiken en weet ik veel wat aan te trekken in de lelijkste, meest onflatteuze kleur die er bestaat? Dat je je zelfs saai voelt in een spijkerbroek en bruinleren jas? En iedereen is dronken en host en eet en eet en eet en het is niet eens carnaval.  je kunt aan meterslange touwen van een brug schommelen of serieus geld inzetten op een goudvissenrace. Overal kopen mensen lelijke oude zooi die ze verderop weer verkopen en dat allemaal enorm uitgelaten. En dan is er ook nog eens op elke straathoek een hebberig en tegelijk zielig kind dat onverstaanbaar op een viool staat te zagen.
Ik stond in de file en keek naar het water waar de hysterische boten ook al in de file lagen en ik probeerde een dansje op de keiharde techno.

Bier

Het was één knaloranje trip en ik kwam er niet in. Ik bleef maar hangen in verbijstering. Zelfs toen ik langs mijn oude huis aan de Brouwersgracht kwam en me herinnerde hoe feestelijk het was om daar te wonen, juist ook op die dag.
Ik had nog niet eens een oranje tompouce op en van de 250 euro die ik na veertig minuten wachten uit de muur had getrokken plakte iedere euro nog in mijn zak. Maar voor ik mijn afspraak bereikt had, ben ik gevlucht, in volle vaart terug het station door en snel het IJ over. Gelukkig werd het in Noord uiteindelijk nog een topavond met Engelse gitaarbandjes en pogoën onder een regen van bier.

Ik word oud. Of het echte feest is in Amsterdam-Noord, dat kan natuurlijk ook.