Stampertjes

Mensen die (bijna) permanent op campings wonen. Ik heb er een zwak voor, net als voor circusmensen en verbleekte hippiekolonies.

Hij staat altijd stil om even te stralen als je hem ziet. Pas na dat stralen, zegt hij iets onbenulligs als ‘Halloooo’ of ‘Jajaja.’ Maar dan sta je al terug te stralen. Een oude verspaanste Duitser is hij en zijn caravan staat permanent naast de vetplantenberg van de fijne zeecamping in Tarifa. Er hoort ook een vrouw bij, maar misschien is dat alleen maar de geest van zijn vrouw, want ze heeft altijd van die halfdoorzichtige wappergewaden aan en glijdt woordeloos voorbij aan de randen van je blikveld.
Dan hebben we de man uit Avila die in zijn eentje een enorme gezinstent bewoont met vol zicht over de zee. Je ziet hem ‘s ochtends altijd in de vroege ochtendzon aan zijn gezinstafel zitten. ‘s Avonds drinkt hij bier en luistert naar de Popcorn Song. Hij heeft keelkanker gehad, vertelde hij laatst achteloos. Daarom groeit zijn baard niet meer. Maar sinds de kanker over is, woont hij de helft van het jaar in Tarifa en kijkt naar de zee.
Verderop bivakkeert het Duitse meisje van vierentwintig. haar ouders zijn er nu ook, die reizen hun dochter achterna omdat ze haar anders nooit zien. Het meisje – terecht diep bewonderd door mijn oudste dochter- verdient haar geld over de hele wereld als afwisselend safarigids, snowboardleraar, duikinstructeur en (nu, hier) kite-leraar. Ze is niet knap, maar zo vrolijk dat iedereen graag bij haar in de buurt wil zijn.

Salam

Daar passen wij prima tussen. We wonen in een daktent en een achterbak. Het is dat we geen kippen hebben, maar het voelt als een halve boerderij. Ilco staat in het centrum van alles patat of  pannenkoeken te bakken net als de vader van de Stampertjes. Dunya blaast oranje ballonnen op met haar bij elkaar verzamelde camping-gang van allerlei nationaliteiten. Chaia zingt licht-melancholieke liedjes met haar gitaar in de hangmat. En Bloem lakt haar teennagels turquooize terwijl ze ondertussen haar Camebridge-examen voorbereidt – wat haar volgend jaar officieel moet bestempelen als native speaker. Tussen alles door doe ik vrolijk ingewikkelde yoga-oefeningen op een matje als ware het een zen-achtige omgeving. Er wappert een Nederlandvlag naast me aan de Landrover maar het nummerbord is Spaans en op de zijkant staat nog steeds ‘Salam’.
Ik voel me hier behoorlijk thuis.