Ik heb duizend vrienden, duizend! Ik weet de honderdste nog, dat was Marleen. De duizendste gebeurde per ongeluk. En ik heb er niet eens mijn best voor hoeven doen.
Facebook is op zijn retour, maar dat ben ik zelf waarschijnlijk ook want ik kan er veel meer mee dan met whatsapp of instagram of twitter. Is het overdreven om te zeggen dat facebook mijn halve sociale leven is?
Ja, dat is overdreven, dan zou ik al die vrienden ook heel graag in het echt willen zien. Maar een feestje voor deze duizend mensen gewoon hier in mijn huis, vervult me met blinde paniek. Zelfs een onbekende en vast heel goedbedoelende chatter die zinspeelt op een mogelijke toekomstige ontmoeting, kan me al een aangerand gevoel geven.
Wegvluchten
Waardoor het kan gebeuren (en ook echt gebeurd is) dat je iemand met je wie je digitaal inmiddels op zoenen bent, van wie je een paar heftige inkijkjes in zijn leven cadeau hebt gekregen en vice versa, tegenkomt op een echtemensenfeest en dat je je dan opnieuw aan elkaar moet voorstellen. ‘Zijn wij niet vrienden?’
Of nog erger en ook echt gebeurd. Dat ik een lieve tot nog toe onbekende facebookvriend die al mijn stukjes leest en vaak ook van prettig commentaar voorziet, in de supermarkt zag lopen, eerst niet herkende en dat ik daarna snel wegvluchtte.
‘Wat?’ zei mijn man die ik het opbiechtte en nog een keer ‘Wát?’ Want zo vaak ontmoet je geen facebookvrienden in de de supermarkt van Montefrio. Maar zo gezellig als ik digitaal ben, zo sociaal gehandicapt ben ik soms in het echte leven – jullie zijn gewaarschuwd.
Vuurwerk
Toch zou ik niet weten hoe ik op deze berg had kunnen wonen zonder facebook. Het is mijn lifeline met een wereld ver voorbij de eindeloos golvende olijfbomen, net als dit blog een manier om te zeggen: ik ben er nog, en jullie?
Hoe pathetisch dat ook klinkt, dit is niet het moment om daar relativerend over te doen. Niet vandaag. Vandaag ben ik helemaal alleen op mijn berg (maar daarover volgende keer meer) en heb ik duizend vrienden.
En daarom was er vannacht vuurwerk boven Montefrio.
Één reactie op “Duizend vrienden”
Mmm, 1000 vrienden op bezoek, da’s dan meer een invasie… Nee, dat lijkt mij ook niets 🙂
Ada