Mannen met messen en de bibliothecaresse

Ik raad iedereen aan om eens een paar dagen rond te trekken met een bibliothecaresse (lees verder).

De bibliotheracesse. Soms is ze jong en hip (n de Schilderswijk in den Haag bijvoorbeeld), maar meestal is ze vol overgave in de overgang – en niet te beroerd daarover te praten. Ondanks dat is ze eigenlijk altijd monter en onvermoeibaar, dol op lekker lunchen (ze eet veel, de bibliothecaresse, en daar drinkt ze vaak karnemelk bij) en ze heeft één grote liefde in haar leven. Het Boek.

Dromen

Bibliothecaressen wachten je op in hun Fiat Punto met een krat boeken achterin. Ze babbelen je de dag door. Met een beetje geluk ben jij hun snoepje van de maand: De Schrijver. ‘Heerlijk,’  zucht de bibliothecaresse. En ze is  altijd bereid om daarvoor een paar extra uurtjes over te werken. Als alle kinderen super onrustig zijn – grote groepen soms, van over de honderd- is de bibliothecaresse je baken.
Tussendoor krijg je van alles te horen over haar Hobby. De bibliothecaresse heeft altijd een verrassende hobby, die nooit fysiek is maar spiritueel. Ze is verhalenverteller. Of iets met mindfulness. Van de week ontmoette ik er eentje die een praktijk had als dromenuitlegger. ‘Dan moeten we altijd heel erg lachen. En ik doe het op intuitie he, ik leef me helemaal in in zo’n droom.’  Ik piekerde en piekerde of ik onlangs nog iets gedroomd had wat de moeite van het uitleggen waard was. ‘Je moet er niet om vragen he?’  waarschuwde de bibliothecaresse. ‘Een droom is een cadeautje.’

Testosteron

Wat doet de bibliothecaresse als het nacht is? Wat doet ze als ze niet droomt? Dan gun ik haar een circus vol met mannen met messen. Daar was ik eergisteren, het was het meest stoere en opwindende wat ik in tijden had meegemaakt. Mannen met messen! ‘No fear’  heette de voorstelling en er ging griezelig veel mis. Ook was het, na al die dagen mijn keurige best doen voor al die stromen kinderen, een heerlijke overdosis testosteron. De super romantische circustent stond ergens op een verre plek in Amsterdam en misschien kwam het daardoor dat het er helemaal niet zo druk was. Zet deze tent in Oost Gelderland, vlak naast de bibliotheek, en je bent alle dagen uitverkocht, zeker weten. De bibliothecresse op rij 1. ‘Zou ze daar niet van schrikken?’  vroeg de vriendin die met me mee was. Maar nee, de bibliothecaresse – en dat is nou juist zo fijn aan haar- schrikt nergens van. Die heeft alles toch al gelezen in een boek.

En dat zal je altijd zien: die nacht droomde ik heel spectaculair. Dat ik heel hard moest hoesten en ik hoestte zomaar een baksteen eruit. Een baksteen! Nu wil ik steeds maar weten wat die bibliothecaresse daarvan zou zeggen.