Hairy high and low

De film Hair had eigenlijk in Spanje gemaakt moeten zijn.

En dan refereer ik niet aan de eeuwige gitaarhippies in Granada die al baarden hadden voordat de noordelijke hipsters die tot hun handelsmerk maakten – maar aan de vrouwen.

Lekker nonchalant

Nederlandse vrouwen hebben slordig haar. Ik geloof niet dat ik dat ooit nog anders kan zien. Grijzig, uitgegroeid, sliertig, en als ze het opsteken, is het altijd ‘lekker nonchalant’ met allemaal pieken eruit. Niet dat mijn eigen haar zoveel beter is, maar ik word wel voortdurend omgeven door Spaans haar. En dat is: perfect gekapt (Spaanse vrouwen gaan elke maand naar de kapper, crisis of niet), nooit grijs en bij de meisjes vooral heel erg dik en lang. Daar zijn ze dan ook eindeloos mee bezig, de stijltang hun grootste vriend. Het is de belangrijkste reden waarom je een Spaans meisje nooit door de regen zult zien fietsen. Ten eerste hebben ze geen fiets. En ten tweede hebben ze Dat Haar.

Drie maanden niet naar school

Voor mijn dochters is het diep frustrerend. Hoe lang hun haar ook groeit, het valt altijd in het niet bij dat van hun vriendinnen. Zodat ik gisteren nog met een stampvoetend kind in de auto zat (stampvoeten in de auto, ja dat kan) terwijl ze gilde dat ze een rechtzaak ging aanspannen tegen de dorpskapster die in plaats van de beloofde lengte van twee vingers maar liefst twaalf centimeter had afgeknipt. ‘Viel er ineens zo’n enorm lange lok bovenop het boek dat ik aan het lezen was.’  Bij Spaanse meisjes is dat niet erg, dat haar groeit sneller dan in Nederland gras, maar voor mijn dochter is het ‘terug naar de lengte van toen ik elf was. Ik ga drie maanden niet naar school.’
Mijn eigen troost vind ik zelf onmiddellijk in de supermarkt waar je zoals altijd eerst langs eindeloze schappen vol ontharingsprodukten moet. Want ja, dat Spaanse haar groeit dus overal. De schoonheidsspecialiste in het dorp draait erop, ze heeft altijd een megapan vol verse hars staan pruttelen en er zijn genoeg meisjes die vanaf piepjong al  door hun moeder worden meegetroond.  Snorren, doorgegroeide wenkbrauwen, vachtjes op de meest verrassende plaatsen – vergeleken daarbij hebben de Nederlandse vrouwen het een stuk makkelijker. Maar met al dat gladde vel zijn ze in mijn verspaanste ogen inmiddels wel een beetje… eh, bloot.