Dirty X-mas

Geen sneeuw en geen Jezus. Palmen in alle soorten en maten maar geen kerstbomen. Het heilige komt van de hindoe-altaartjes. Schaaltjes overal met geurige bloemetjes en wierook. Onze goden krijgen steeds kleine verse kopjes koffie met ronde koekjes en ook snoepjes, een stuk lekkerder dan hosties.

We vieren dit jaar een koloniale kerst met vrienden in Bali. Een tropische villa op het strand, ligstoelen rond het zwembad. Zwart vulkanisch zand en vanuit de zee zie je het groen van de rijstvelden. We hebben huismasseurs en personeel dat alles achter ons opruimt en wast, voor ons kookt en dan weer afwast. Daar wen je razendsnel aan.

Olifantenbeeldjes

Misschien daardoor valt het extra op hoe achteloos ze op het eiland met afval omgaan. Eenmaal door de met bougainville omhangen poort, valt het dagelijkse Bali volop over je heen met al zijn (haar?) scooters, eetstalletjes, volgepropte busjes, heilige olifantenbeeldjes, tempeltjes, winkeltjes en een eindeloze stroom aan mensen. En afval dus, in alle hoeken.
Zelfs als we met een bootje ver de zee op gaan om te snorkelen, worden we er nog door achtervolgd. Tussen het koraal stikt het van de meest prachtige tropische vissen, ze botsen bijna tegen je snorkelmasker op. Maar er zwemt ook allerlei troep door het water. De vissen knabbelen eraan en soms moet je twee keer kijken: een juffervis! o nee, een leeg chipszakje dat prachtig zweeft en dwarrelt. Zelden zoveel mooie vissen gezien, zelden ook zoveel plastic soup.

Paradijselijk

Chaia maakt prachtige foto’s voor haar vriendinnen van hoe ze op een rots uitkijkt over turquoise zee en groene oerwoudbergen. Maar versturen kan ze die foto’s niet meteen. ‘Eerst het afval even uit de zee weg fotoshoppen.’
Zo makkelijk kan het zijn. Niet veel later kan het bijschrift erbij. ‘Mam, hoe schrijf je paradijselijk?’

(foto’s: Han Kempers)