Paradijs

In het zachtgolvende water dobberen geen visjes meer maar kwalachtige wezens in grote badpakken. Het water is pislauw, de lucht nog steeds tropisch. Je zou bijna vergeten dat het KNMI storm met alarmfase geel heeft voorspeld.

Van rotan naar beton, van het gouden Bali naar de grauwe Flevopolder en dat in een klein etmaal tijd, wie doet het ons na? We waaien door het donker over de eindeloze snelwegen met ons kleine leenautootje bedolven onder de koffers, op zoek naar het vakantiepark. We vinden het.

Hoera voor opa Snor

Mijn lieve vader wordt 75 jaar en deze man als een baken die nooit zijn verjaardag viert en wars is van feestjes, wordt bedolven onder de loftuitingen want het is ook nog eens het begin van zijn pensioen. En dus heeft zijn vrouw als allergrootste verrassing de drie kinderen en alle acht kleinkinderen verzameld in een vakantiehuisje en staan wij ineens giechelig in een lage en plastic aandoende bungalow naast een tafel met spectaculair lekkere tapas van mijn broer en zus te wachten op zijn komst.
Het pleit echt voor mijn vader dat, terwijl hem een weekendje weg in een fijn hotelletje was voorgespiegeld, hij nog steeds monter en vol goede moed is als zijn vrouw hem het verregende vakantiepark op sleept. Slechts licht mopperend komt hij binnen. ‘Je hebt je vergist, dit kan niet ons huisje zijn, want hier hangen al jassen.’ Dan gaat het licht aan, zingen we we heel hard en is hij echt ontroerd. Mijn broertje loopt te filmen, de neefjes zijn collectief door het dolle heen, taart en chips in alle bedden. Alles ademt familie.

Ontbijt met sushi

De volgende ochtend schrikken we allemaal om zes uur wakker van de huisjes-wekker die Ilco per ongeluk heeft ingesteld. Alarmfase geel raast zo gierend door het duister buiten dat het lijkt alsof we aan een groot treinstation zitten. Door de jetlag kan geen meisje meer slapen en we ontbijten tussen de halfvolle wijnglazen met resten sushi, slagroomtaart en zelfgedroogde rawfoodcrackers met biologisch gemarineerde paddestioelen. Dekbedden om ons heen geslagen, de oranje met groene gordijnen nog lekker stevig dicht en na het tropisch zwemparadijs wacht straks het bowlen. O ik hou zo van mijn leven!