Met een zomerbloesje in de vrieskou

Je moet erop plassen, staat overal. Ochtendurine helpt. Goed te doen als je een man bent, lijkt me, maar eh…

Koud in Zuid Spanje is anders dan koud in het noorden. Op een bepaalde manier is het hier erger, ook al schijnt ‘s middags heel vaak een fijne wintersportachtige zon.

Olijfpittenoven

Ik ken hier één plek met centrale verwarming en dat is ons huis. Wij hebben de olijfpittenoven die is aangesloten op radiatoren. Alle andere huizen, winkels, openbare ruimtes, stations enzovoort, doen het met houtkachels, elektrische kacheltjes en stoofjes. Wat betekent dat het binnen vaak net zo koud is als buiten en iedereen de hele tijd bibbert. Je realiseert je denk ik niet als Nederlander hoe naar dat eigenlijk is. Blauwbekken bij de slager, de apotheek, zelfs in het café. Ik zat op mijn dochter te wachten die een examen aan het doen was in Granada en na een tijdje kreeg ik het in het kroegje er tegenover zo koud dat ik maar in de auto ben gaan zitten, die ik eerst in de zon heb gereden.
Nu ben ik ook zo dom dat ik geen winterkleren heb, ik geef het toe. Ik heb een bloedhekel aan truien, dikke vesten, skijacks, mutsen. Nooit gekocht of gedragen, en hier dus ook niet. Ik vind het gewoon niet fijn. Eigen schuld dat ik het steeds zo koud heb dus.

Kamferspriritus

Alleen mijn voetjes, dat is wel zielig. Alle vloeren zijn hier van steen, nooit ligt er ergens hout, laat staan vloerbedekking. Dus hoe dik mijn sokken ook zijn, ik krijg last van iets wat ik me alleen maar herinner van toen ik een heel klein meisje was. Wintertenen, au. Mijn moeder had daar kamferspiritus tegen maar geen idee of dat nog bestaat, laat staan in Spanje. En nee, ik ga niet over mijn eigen voeten pissen, dat is net zoiets als dikke truien dragen. Er zijn grenzen.