Een nieuw krasje op mijn ziel

Tranen met tuiten om een oude vrouw die haar gestorven zoon een meter voor ons de borst geeft.

Ik ben een weekje in Nederland om scholen en bibliotheken te bezoeken en het komt zo uit dat ik vier keer naar het theater ga. Elke keer als iemand zegt: ‘Ga je misschien mee naar…?’  roep ik heel hard ja. Zo’n cultuurhonger krijg je op een berg in Zuid Spanje, vergelijkbaar met de drang om te gaan stappen nadat je een tijd uit de running bent geweest door een baby. Film, tentoonstellingen, theater dus, ik wil ik wil ik wil!

Een dementerende Hilary Clinton

Gisteren was ik bij Koningin Lear, de tekst van Tom Lanoye, met Frieda Pittoors als de koningin. Niet heel veel zin in deze Shakespeare, eerlijk gezegd, wel nieuwsgierig naar wat Toneelgroep Amsterdam ervan had gemaakt.
Dus zaten we daar in de mooie nieuwe zaal van de schouwburg die in mijn afwezigheid zomaar even was gebouwd. Eigenlijk iets te vol, te warm, te speedy. En ja, voor de pauze raakte ik regelmatig het verhaal kwijt, hoe stoer en modern het ook was gemaakt: koningin Lear als een soort dementerende Hilary Clinton.
Na de pauze dementeerde ze nog meer. Misschien was ik er extra gevoelig voor omdat ik net nog bij mijn eigen moeder in het tehuis langs was geweest. Of om de mailtjes van mijn jongste dochter in Spanje die mij nogal mist. In ieder geval, met een vaart die ik niet aan zag komen, werd ik plotseling bij de lurven gegrepen door het verhaal van die aftakelende zakenvrouw voor wie uiteindelijk nog maar één ding echt belangrijk was: de liefde voor en van haar zoon.
En toen ging die zoon dus dood.

Havenliedjes

Ik vind het lang niet altijd fijn, theater. Maar áls een voorstelling echt goed is, dan overtreft het ook alles: film, boeken, muziek. Als je van zo dichtbij de tranen en het zweet ziet en zo’n hartverscheurend beeld van een oude moeder met losse grijze haren die havenliedjes zingt met die volwassen, dode man aan haar borst – dan is daar niks tegen bestand, in ieder geval bij mij niet.
Dus stond ik vanmorgen op met een nieuw krasje op mijn ziel.