Kom hier Chaia

Als Sita de flamenco danst vergeet je dat ze blond is.
Zo begint mijn boek Kom hier Rosa. En morgen danst mijn eigen Chaia de flamenco.

Het is weer bijna 8 maart, vrouwendag. De rest van mijn leven zal ik dat onthouden als de dag van de flamenco. Dan dansen ze in de feestzaal van Montefrio en maken de mannen daarna buiten op een groot houtvuur een enorme pan paella voor alle vrouwen.

Melancholie

‘Vergeet de fijne dingen van Spanje niet, je hebt het hier ook goed gehad.’  Dat heeft Chaia me laatst gevraagd.
Nee lieve schat, maak je geen zorgen. Als jij straks allang weer vol bent van een heel nieuw leven, droom ik nog van Spanje. Al zou ik het anders willen, daar zorgt die verdomde melancholie wel voor.

Alsof ik ooit zou kunnen vergeten
– hoe zoet amandelbloesem ruikt. En dat die altijd bloeit op mijn verjaardag
– hoe je paella maakt, amandeltaart, flan, gevulde octopusjes, langzaam geroosterde puntpaprika, gazpacho. Ik neem stiekem zoveel recepten mee uit Andalusie!
– hoe Spanjaarden naar het strand gaan: om geroosterde visjes te eten onder grote parasols, met hun voeten in het zand
– hoe ik eindeloos blij zumba heb gedanst op Bailando van Enrique Iglesias, ik kan nooit meer stilzitten op dat lied
– hoe de grote vuren oplaaien in de nog kille ochtendschemering als de boeren zoals nu hun dode olijftakken verbranden
– hoeveel licht de maan geeft. Zonder straatlantaarns of ander kunstlicht, koers je hier altijd op de maan. Bij volle maan kan je een boek lezen, echt waar, ik heb het geprobeerd
– de vallende sterren, de zee van Tarifa, altijd opnieuw, het zuidelijke licht, de vakantieachtige terrasjes met de hippiegitaristen van Granada.
– zelfs: de stilte van de berg, soms zo hard dat je je eigen bloed hoort ruisen. Ja, die heb ik gevreesd en gehaat, die stilte, maar ik heb ook geleerd om ernaar te luisteren, en er (heel soms) mee samen te vallen.
– en die dochter die de flamenco danst in een kille feesthal bij een krakkemikkige geluidsinstallatie, ook dat is iets dat ik nooit zal vergeten. Zo zinderend en gepassioneerd, helemaal niks blonds aan.