Maart in Granada

Vergeet Parijs.
Ga naar Granada, op een per ongelukke zomerdag in maart. Doe dat gewoon doordeweeks, niet in de vakantie.
Ga de Moorse wijk in, het Albaicin.

Stap naar binnen door een poort, er zijn er meerdere. Loop omhoog en omhoog over de afgesleten kinderkopjes. Struikel en zweet een beetje, doe je jas uit.
Passeer smalle stille straatjes met huizen in afgebladderde pasteltinten en verstopte binnenplaatsjes. Sommige zijn juweeltjes van moorse paleisjes, andere zo aftands en klein dat je maar een kamer hebt. Lees de graffiti overal, die nog ouderwets rommelig is en strijdbaar. Aborto libre. Lucha mujer.
Hoor een duif koeren achter de muren. Zie de sinaasappeltjes overal in de bomen.
Ruik de Spaanse geur van gefrituurd eten die naar je toe komt kronkelen.

Hippies met gitaren

Ga niet naar het uitkijkpunt dat in alle reisgidsen staat, maar gewoon naar een willekeurig pleintje met een fruitstalletje.
Ga daar zitten met je favoriete terraspartner. Drink bier. Realiseer je dat er geen enkele toerist is maar des te meer Granada-hippies met baarden en slippers. Allemaal hebben ze een gitaar.
Luister naar onwaarschijnlijk goede flamenco. Bestel nog een biertje.
Neem er wat te eten bij, iets wat exotisch klinkt maar wat toch weer iets gefrituurds blijkt te zijn. Eet het toch op. Spoel het weg met een kopje sterke cafe cortado. Praat zachtjes in de zon, doe af en toe je zonnebril even omhoog om  het oranje van de sinaasappels te zien, het blauwblauw van de lucht, de gekleurde huizen met hun balkonnetjes waar de was te drogen hangt en, nog hoger, de verstopte dakterrasjes. Kijk jaloers naar de blote voeten van de hippies.
Hou op met praten. Doe heel even je ogen dicht, het is makkelijk.
Zucht. Voel. Adem in.