De jurk, de dochter, de beca

Ze waren rood, de becas. Wat een piepklein beetje jammer was want heel veel meisjes hadden voor een rode jurk gekozen. Maar Bloem was toch het mooiste, kijk maar op de foto’s hieronder.
Verder ging ik huilen toen ze op dramatische filmische muziek kwamen binnenlopen allemaal, maar dat was vooral omdat  Bloem zo blij en gelukkig keek.
Daarna duurde het lang natuurlijk, al die tongue in cheek Spaanse speeches.
Later waren er tapas en gekleurde drankjes buiten onder de sterren, met overal fakkels. Chaia was toen al vertrokken voor het jaarlijkse San Marco feest: met je vrienden eten en slapen in de Spaanse campo. Daarvoor had ik nog brownies voor haar gebakken en op mijn hoge hakjes fruitsalade staan maken. Ook Dunya peerde hem, die ging in het donker over de schoolcampus van Bloem dwalen (zwembad, voetbalvelden, basketbalvelden). En Bloem zelf ging de hele nacht dansen in een of andere fancy club bij het Alhambra.
Dus stonden Ilco en ik daar samen tussen al het Spaanse geroezemoes. Om de vijf minuten tegen elkaar te zeggen: ‘Wat is ze  mooi he?’ ‘Ja,’  zei de ander dan. ‘Wat is ze blij he?’ ‘Ja.’ En dan zuchtten we.