Shit

‘Ik denk dat het  pruimtabak is,’ heeft Ilco monter gezegd over Dunya’s spannende vondst.
Terwijl zij nog dagelijks over de Spaanse campo zwerft en met haar vriendje fikkies stookt en hutten bouwt, worden wij even hard geconfronteerd met de ellende van de grote stad.

Richard de Derde

Er is een lijk gevonden bij ons in het IJ. Een wat? Ja, echt. Politietent in de tuin, vertraging bij de bouw, Parool erbij. Ilco de enthousiaste historicus denkt eerst aan iets ouds. Net als in Engeland, waar ze onlangs Richard de Derde terugvonden, zomaar onder een parkeergarage. Spannend, wie zou dit zijn? Maar nee, deze Richard is vers, iets met een Italiaan en een caféruzie. Het schijnt wekelijks te gebeuren, weet ik inmiddels, lijken in de grachten. En door de stroming bij de sluizen dobberen ze vaak het IJ op. Dat maakt het gek genoeg ietsje minder erg maar nog steeds niet voor onze harde werkers die het vonden bij het beschoeien. Dat zijn ook maar frisse, argeloze jongens.
Het is het rottige van de stad. Net als dat er laatst was ingebroken bij ons huisje en we nu camera’s en alarmsystemen moeten gaan plaatsen. Dat past allemaal zo niet bij het (mijn) romantische, veilige gevoel van een herberg!

Een mysterieus doosje

Maar goed, op de campo wordt heus ook wel ingebroken, af en toe trekken hier genadeloze gangs voorbij. En de argeloos spelende Dunya vond dus laatst, goed verstopt in een olijfboom, een mysterieus doosje. Ze had het zelfs vrolijk mee naar school genomen: kijk wat ik heb gevonden. Alleen is dit geen pruimtabak maar wiet, ik heb lang genoeg in Amsterdam gewoond om het te herkennen. Een gram of vijf, schat ik zo in. Ik wilde het al weggooien maar toen kwam mijn oudste (onmiddellijk…) op de proppen met de Spaanse straatwaarde en dat was behoorlijk. En de boeren zijn hier al zo arm. Dus nu staat dat ding nog steeds hier op tafel als een soort bewijs van ‘shit happens everywhere.’ Misschien moet Dunya het in de boom terug verstoppen?