Een gebroken pistool, kersen, een slang

Zoals een boardsurfer urenlang kan dobberen in afwachting van die ene golf.

Eerlijk gezegd bestaan mijn dagen voor 95 procent uit routine en verplaatsingen – van mezelf of van dingen. Van die saaie gebeurtenissen die zich aaneenrijgen, die je onmiddellijk vergeet. Wat je wél onthoudt en waar je het allemaal voor doet – dat zijn de momenten.

Een knal en een klap

Je hebt de bizarre momenten. Chaia en ik met haast bij het tankstation van Montefrio. Precies nu was het druk met hoog bezoek van de Guardia Civil, de enige pompbediende rende zenuwachtig heen en weer.
In Spanje tanken ze nog voor je en ik vrees dat ik de arme man een beetje opjoeg. In ieder geval, hij gooide de Landrover vol en we gingen naar binnen om te betalen.
Weer buiten sprong ik in de auto en reed snel weg. Ik kwam niet ver. Er was een knal, en een klap. Toen Chaia en ik uitstapten zagen we dat ik de hele pomp had meegenomen. De gehaaste tanker had de slang laten zitten, die had ik dus meegesleurd totdat ie brak. De mannen van de Guardia Civil kwamen aanrennen met de ‘pistola” (zo heet dat ding wat dus in mijn auto was blijven hangen) en met mijn benzinedop. Ik schaamde me heel erg, maar de man van het tankstation schaamde zich nog meer. Chaia en ik reden maar snel weg – giechelend en verbijsterd. ‘Dit was écht heel raar.’

Slang

Maar er zijn natuurlijk ook de geluksmomenten, vaak zomaar per ongeluk. Zondagochtend in diezelfde auto, raampjes wijd open, zomerwind. Rijdend door een kilometerslange haag van wilde brem, de geur overal naar binnen waaiend. En na al dat geel heuvels vol met klaprozen. Langs de weg verkopen ze kistjes kersen, de eerste van het seizoen.
Ik kom voorbij een tanatorio waar ze huilend en schuifelend iemand aan het begraven zijn; en drie minuten later langs een trouw- of een communiefeest in de buitenlucht, alle vrouwen in korte glimmende Spaanse jurkjes en met fraai gekapt haar. Het ruikt er krachtig naar worstjes. Natuurlijk glijdt er op dat moment een grote slang over de weg, het enige dier dat symbool is voor leven en dood tegelijk.
En ondertussen eet ik Spaanse kersen tot ik er buikpijn van krijg en spuug de pitten naar buiten, zachtjes zingend.