Reisheimwee

Het was 5 uur in de ochtend en ik stond voor ons huis onder een pikzwarte koepel met duizend sterren. Het was nog nachtkoud en ergens fluisterde een krekel. Toen wist ik het weer, alles.

De reden dat ik daar zo vroeg stond, was prozaïsch. De jongste ging op schoolkamp naar Madrid en om geld te besparen hadden ze vijf dagen in vier gepropt. Waardoor de bus al om half vijf in de ochtend vertrok (‘kwart over vier aanwezig zijn, mama, niet later; maar ook niet eerder.’). Om kwart over vier waren alle kinderen er al, inclusief hun snikkende Spaanse moeders, dus was ik snel weer thuis.

Min tien

Toen ik uit de auto stapte, was het er meteen. Reizen! Alles voelde, rook en klonk naar reizen. Net als toen we nog in de Landrover woonden. Overdag was de wereld van ons, maar ’s nachts trokken we ons in die auto terug.
Het was, zeker in het begin en aan het eind van de reis, eigenlijk iets te fris om buiten te slapen in een open auto. Maar onze slaapzakken waren ingesteld op min tien, alleen je neus werd koud. We kropen dicht tegen elkaar aan, de kinderen in de daktent vlak boven ons, je hoorde ze zuchten, voelde ze draaien. Zo lag ik te luisteren naar de onbekende nachtelijke geluiden van dieren, van wind. Bij de eerste zonnestralen was alles warm en open, in de nacht hadden we elkaar. Een veilig hol.
Dat gevoel… ik had het gek genoeg minder op de plekken waar het picture perfect was, zoals die keer onder een baobab boom met volle maan of in een plotseling hippie-kampementje bij een vriendelijke zee.
Maar als het buiten nog onontdekt was en het land eerder van de dieren dan van de mensen – zelfs al waren die dieren vooral klein en kruipend – dan was het zeil van de daktent ondoordringbaar als de dikste muur. En terwijl ik daar vandaag stond onder de sterren naast de Landrover, kon ik het wéér voelen.

Black hole

Zoals in de film Interstellar gebeurt wanneer ze door het zwarte gat vallen: dat tijd en ruimte vloeibaar en oneindig worden en je hele wereld samen kan smelten tot een tijdloos moment in (in het geval van de film) een meerdimensionale meisjeskamer. Zo had ik om vijf uur ’s ochtends op de Andalusische campo de allesomvattende sensatie van mijn hele leven en liefde samengebald in een nooit-helemaal verdwenen Landroverhol in een zuidelijke nacht.