Categorieën
Verhalen van de berg

Een ruimteschip voor Pegasus

’Ik reed in het holst van de nacht naar huis over de smalle weggetjes langs de olijven. Ineens kwam er een gigantisch verlicht gevaarte op me af, het was zo hoog. Een ruimteschip? Een cruisesboat? Ik week razendsnel uit naar de berm. Toen zag ik dat jij er als een soort gids voor reed, in je Landrover.’

Je ziet het wel eens in Afrika, in de woestijn ofzo en dan is het geen fata morgana. Het rijdende hotel, noemen ze dat – in het Duits nog wel. Een tot hotel omgebouwde bus of vrachtwagen, gigantisch en bizar.
Als je dacht dat dat raar was… Sinds kort weet ik dat er ook zulke hotels voor paarden bestaan

Hoe verhuis je een paard?

We hebben hier dus onze Pegasus. En die gaat mee naar Nederland. Want anders gaat mijn dochter ook niet. Maar hoe verhuis je een paard? Je mailt eens wat, gaat met iemand in zee. Je verwacht een trailer. Je bent al lichtelijk verbaasd als het transport uren en uren op zich laat wachten. Als je wordt gebeld dat er ‘eerst nog even zes paarden in Marokko’ moeten worden opgehaald, en later ‘ook nog een paar hondjes’. ‘En nog een paard in Ronda.’
Het wordt later en later. Het wordt nacht. Er is hier thuis iets met een feest. Ik heb daar niks mee te maken, behalve dan misschien een beetje inkopen. Maar er komen kinderen van de school van de campodochter en van de andere dochter komen ze uit Granada. Heel veel kinderen – en ze blijven allemaal slapen. Ik ben verbannen naar de gastenkamer. Daar zit ik dan op het gastenbed en denk: dit dus. In Amsterdam zou ik nu al lang in de kroeg zitten met een vriendin. In de film, in het theater. Maar nee, nu zit ik suf met mijn devices te klooien, met op de achtergrond woeste feestgeluiden – en ik kan niet eens gaan slapen, want ja, dat paard.

Negertjes

Ik word weer gebeld. Ze kunnen de afslag Montefrio niet op, de trailer is te groot. Te groot??? Geen probleem, ze nemen een andere route. Uren later zijn de paardenmensen ‘ergens waar ze diep onder zich een heel mooi stadje zien liggen met een ronde kerk en een soort kasteel.’ Ja, dat is Montefrio en ik stap in de Landrover om ze te zoeken.
Ik cirkel en cirkel om de berg heen die Montefrio heet en dan… een warm bad van verlichte raampjes hoog boven de olijven uit. Iedere bocht is een enorm project. Toevallig voorbijrijdende dorpelingen schieten gehaast opzij. Het is helemaal geen trailer, het is een hotel, met tig paarden in heuse stallen. Onze kleine Pegasus is verbijsterd, nog nooit zag ze zoiets reusachtigs. Zoet en een beetje bang laat ze zich naast de grote briesende Marokkaanse paarden leiden. Chaia en ik kijken haar na… en dan snel weer terug naar het feest dat inmiddels zodanig is dat ik mijn eigen huis niet meer in durf.
Ik val toch in slaap, denkend aan Pega. Tien kleine negertjes zijn we. Eerst Ilco en Dunya. Zometeen rijdt de Landrover weg met zijn nieuwe baasjes. En nu vertrekt ook Pega naar het hoge noorden. Chiquer dan ze ooit had kunnen bevroeden. Dag lief paardje, zie je daar!

Volgende blog vanuit Nederland!!!

4 reacties op “Een ruimteschip voor Pegasus”

Dat jullie het allemaal voor elkaar krijgen. Mijn complimenten. En morgen dan de verhuiswagen. Emotioneel, ik hoop dat jullie uitgezwaaid worden….

Las, terug van een heerlijke vakantie, je laatste blogs. Heftig allemaal hoor! Denk aan jullie, veel sterkte met het afscheid, en een fijne aankomst in Amsterdam!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *