Voor het eerst in je leven echt verliefd. Dat overkomt Mila, als ze gaat studeren in Amsterdam. Maar ze is niet de enige. Ook Jules, die zangeres is en woont aan het Vondelpark, wordt de vriendin van de mysterieuze Steffan. Toch beleven ze de mooiste herfst van hun leven.
Totdat de dingen uit de hand beginnen te lopen. Is liefde zo groot dat je het kan delen? Zo groot dat je er een ander mee kunt reddenEen verhaal over licht en zwaar, over hard en zacht, over vast en los. Over de liefde dus.
Eerste reacties
Wat een prachtig, menselijk verhaal. Het ontroerde me. De karakters zijn zo zichzelf maar passen anderzijds zo goed binnen de belevingswereld van een jongere jongvolwassene. Ik denk dat het boek veel kan betekenen voor de toekomstige lezers. Mijn vriend las mee en vroeg vertwijfeld aan me: ‘Kende Anna jou toen ze dit begon te schrijven?’
Voor mij gaat dit verhaal over zo graag willen leven dat je erbij neervalt.’ (Annabel, 24 jaar)
”Hoe groot is de liefde’ komt voor veel jonge lezers ongetwijfeld als geroepen. Want een levensvervullende relatie met één mens, van jongsafaan: het is een fenomeen dat uitsterft. Vorige generaties stonden ermee op en gingen ermee naar bed, letterlijk. Zo eendimensionaal zijn verhoudingen voor de jeugd van tegenwoordig niet meer. Liefde komt in vele vormen en variaties. Maar makkelijk is anders. Anna van Praag heeft het zeldzame talent om diep onder de huid te kruipen van zoekende, worstelende pubers en adolescenten. Met haar fijne en wijze pen brengt ze hen op een onvergetelijke manier tot leven.’ (journalist Frénk van der Linden)
Wat heb je een mooi boek geschreven. Ik heb genoten!! En plakkertjes geplakt bij de mooiste zinnen.Gewoon ook een beetje verliefd op Steffan…en ook verdrietig… En wat past je booktrailer mooi bij het boek; ja logisch, maar ik zag Steffan voor me, de armen wijd, fietsend door Amsterdam. (Marijke Rijfkogel, boekverkoper).
Zo hé Anna. Dat boek van jou. Geen woorden voor. (Blume, 19 jaar).
Van harte gefeliciteerd met je schitterende boek. Ik kon het dit weekend niet wegleggen, voordat ik het uit had. Zo beeldend, zo liefdevol en zo raak geschreven. Nu twee dagen later heb ik nog steeds Steffan, Mila en Jules in mijn gedachten. (Anke Roelen).
‘Oef wat mooi! Wat een indrukwekkend, levensecht, doorvoeld, prachtig meerstemmig boek heb je geschreven.’ (Annemiek Neefjes)
‘Ik kon het niet lezen voor het slapen gaan, als ik vaak nog even wat lees. Door dat lezen val ik dan gauw in slaap, maar met jouw boek lukte dat niet – ik bleef veel te wakker. Kennelijk was het te boeiend. Dus in bed heb ik het maar gauw weggelegd.’ (mijn vader)