Madrid suizelt van boeken, zelfs in de metro zie ik alleen maar lezende mensen.
Liesbeth, vertaler Rosa en ik scheuren van oost naar west. Hoewel ze allebei heel fijne dingen zeggen, ben ik toch zelf heel veel aan het woord. De hele dag mezelf aanprijzen, elke keer die boeken op tafel – het is eigenlijk een mega-sollicitatie.
Goudlokje
Uitgeverij 1 zit in één van de statige Jugenstilpanden in het hart van Madrid. Visgraatparket op de vloer en metershoge schrijversportretten aan de muur (de enige die ik ken is Cees Nooteboom). Op de designtafel ligt de zevende druk van Tonke Dragt's Brief voor de koning. Ze zijn haar hele oeuvre aan het uitgeven. Zo'n uitgeverij is het: van oeuvres. De hippe Elena met haar vintageblousje werpt een vage blik op Het heksenhotel. Zodra het in het Duits vertaald is, wil ze er serieus naar kijken.
Toch stop ik mijn boeken maar snel weer terug in de tas. De omslagen zijn wel erg kleurig ineens.
Uitgeverij 2 zit in een Spaanse wolkenkrabber. Een dapper meisje dat daar zorgvuldig een heel nieuw kinderboekenfonds aan het opbouwen is, vraagt of mijn personage Fay een 'migrante' is – omdat ze zo raadselachtig aan komt vliegen. Na afloop drinken we een bijna steriel kopje koffie in een kraakhelder keukentje terwijl links en rechts mannen met aktetassen voorbij snellen die Engelse lesboeken verkopen want dat is hun eigenlijke professie. Het serieuze meisje zegt dat ze een leesrapport van Verboden te vliegen gaat laten maken.
In de lift naar beneden verzekert Liesbeth me dat dat goed is, Rosa en ik twijfelen; ze heeft niet één keer gelachen!
Uitgeverij 3 bevindt zich in een reusachtige loods pal langs de autostrada. Eenmaal binnen is alles licht en wit, net een museum. Overal staan vitrines met mooie en bekroonde kinderboeken erin. Hier draait alles om lezen. Onze contactpersoon Xohana heeft sproetjes en een bril in vier kleuren. Ze vertelt dat de boeken van Dolfje Weerwolfje in maart in de winkel komen – en dan meteen vier tegelijk. Ik voel me ineens erg klein met mijn beginnende series. Toch luistert Xohana uiterst vriendelijk. Ze wil al mijn boeken laten proeflezen en vraagt Rosa om van Verboden te vliegen een speciaal rapport te maken.
'En nu maar afwachten,' zegt Liesbeth monter.
Dan staan we weer buiten waar het helemaal niet sneeuwt maar kerstachtig koud is. Een sprookje is het toch wel geworden: dat van de drie beren. Goudlokje ziet hun drie stoelen: één is veel te hard, één is veel te zacht en de derde is precies goed.
Nu maar afwachten of ze er ook echt mag gaan zitten.
