Stel, je bent op vakantie in een mediterraan land. Je slaapt in een wit boerderijtje met een patio vol bloemen. Op die patio lopen een paar van die schattige mediterrane poezen. Niet van die dikke Hollandse mokkels, maar van die kleintjes, een beetje schichtig, maar o zo lief. Ze zien er wel wat hongerig uit. ‘Mogen we ze een beetje eten geven, mama?’ vragen je kinderen. En ja, natuurlijk zet je wat brokjes voor ze neer. Aan het eind van je vakantie kan je ze al bijna aaien. Wat een lieve poezen! En wat een goede daad heb je gedaan door ze een beetje bij te voeren. Tevreden ga je weer naar huis.
Maar stel nu dat je helemaal niet op vakantie bent, maar dat je woont op die patio…
Die ene dikke rode
Je blijft dus doorgaan met het bijvoeren van die leuke zwerfkatjes. Die toevallig bijna allemaal vrouwtjes zijn – op die ene dikke rode na. Die is blind en eng en verschijnt altijd 's nachts bij volle maan – tot groot plezier van de dames. Ach, los van die paar lawaaiige nachten: het staat leuk op je patio en je hebt er geen last van. De poezen slapen met zijn allen lekker warm in het kachelhok.
En dan wordt het lente. De ramen gaan open. Dat vinden de zwerfkatten, inmiddels zo tam dat ze niet meer bang zijn voor mensen, een goede ontwikkeling. Ze komen je huis binnen, op zoek naar koele plekken om te slapen. Of op zoek naar lekkere hapjes in de keuken. Dat er voor de ramen van die muggengazen hangen om – inderdaad- de muggen buiten te sluiten, deert ze geenszins. Gewoon keihard met je nagels uit ertegenop springen en hup, je staat al binnen.
En dan 'Ah mama wat schattig' komen de kleintjes. Bovenop het dak van de schuur kijken op een morgen vijf brutale zwarte hoofdjes naar omlaag met hier en daar een rood vlekje. Dank je wel rode kater! Je dochters zijn verrukt en lopen druk rond met minibakjes poezenbrokjes. Kleine zakken voldoen allang niet meer, je ziet jezelf steeds vaker zeulen met van die megapakken Brekkies. En op de patio hebben de katten allang de overhand. Tien zijn het er inmiddels, het merendeel vrouwtjes zo te zien. Op die dikke rode kater na natuurlijk…
