Categorieën
Verhalen van de berg

Consulta 7

Ik wil het zo graag. Dat ik de dingen hier snap, dat ik weet wanneer de school weer begint en wat je ervoor nodig hebt, dat die auto nou eindelijk eens een keer Spaans gekeurd wordt, dat het me geen moeite kost om – bijvoorbeeld- een afspraak bij de dokter te maken. 

Prikkenzuster

In ons keurige Spaanse gezondheidscentrum zijn verschillende kamers, consultas genaamd, en diverse dokters. Aan inloopspreekuur doen ze niet. 'Maak je afspraak via internet' staat er overal. Dat deed ik dus de eerste keer. Bloem en Dunya moesten vaccinaties, dus dat was een makkie. Dacht ik. Afspraak gemaakt via internet, keurige bevestiging per mail, kinderen van school geplukt, naar de betreffende consulta… niks. Pas na een uur durfde ik te gaan vragen, bleek dat de enige prikkenzuster van heel Montefrio ziek was (en niemand die eraan had gedacht om ons even te informeren). De keer erop belde ik naar het speciale afsprakennummer, kreeg keurig tijd en nummer van de consulta te horen, weer kinderen van school gehaald…. niks. Na een half uur gingen we bij de balie vragen, bleek de prikkenzuster mee te zijn op de ambulance. 
Dus nu maak ik mijn afspraken direct bij de balie.

Ik wil het zo graag. Dat ik de dingen hier snap, dat ik weet wanneer de school weer begint en wat je ervoor nodig hebt, dat die auto nou eindelijk eens een keer Spaans gekeurd wordt, dat het me geen moeite kost om – bijvoorbeeld- een afspraak bij de dokter te maken. 

Enfermeria

Ik heb oorpijn en maak, via de balie dus, een afspraak bij de dokter. En ja hoor, deze keer werkt het! Oké, de dokter komt twintig minuten te laat pas het centrum binnenwandelen, maar dan roept ze wel meteen mijn naam! Blij ga ik naar binnen… en word meteen weer naar buiten gestuurd. Eerst maar eens die oren laten uitspuiten, vindt de dokter, en dat is een mooi klusje voor de efermeria: de verpleegstersafdeling. 
Dat betekent: weer naar de balie, weer afspraak maken. Drie dagen later mag ik terugkomen. 12.45, enfermeria, staat op het keurige briefje dat uit de computer rolt. 'En-fer-me-ria' leest de baliemedewerker heel langzaam aan mij voor alsof ik geen Spaans spreek. 
Vol goede moed zit ik op de afgesproken tijd bij de deur waar 'enfermeria' op staat. Oké, er is verder niemand en alle lichten zijn uit, maar ik heb mijn afspraak en mijn briefje. 
Na twintig minuten ga ik toch maar weer vragen bij de balie. De man die twee dagen daarvoor deze afspraak met mij heeft gemaakt, pakt het briefje uit mijn hand, leest het, en kijkt me meewarig aan. 'Nee, natuurlijk zit daar niemand,' zegt hij vermoeid, 'voor de verpleegsters moet je bij consulta 7 zijn. Maar nu hebben ze siesta. Wil je een nieuwe afspraak maken?'

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *