Vorige week golfde er een discussietje door kinderboekenland over de Kinderjury. Aanleiding: dat nu al bijna vaststaat dat Geronimo Stilton gaat winnen. En Geronimo Stilton is geen echte schrijver, maar een groep slimme reclamemensen met veel geld om campagne te voeren voor hun vrij stomme Fantasia-boeken.
‘Lekker belangrijk,’ riepen de Belangrijkste Kinderboekenschrijvers, ‘daar doen we mooi niet aan mee.’
Ik wilde dat ik zo standvastig was!
Je naam op een vliegtuig
Als kind al had ik een zwak voor prijzen en prijsvragen. Dat begon denk ik toen ik bij de banketbakker in het winkelcentrum de eerste prijs won bij het ‘marsepein kleien’. Ik mocht samen met mijn moeder een taart komen uitzoeken. Maar nog belangrijker was dat mijn marsepeinen eendenfamilie, gezeten op een blaadje sla, de hele week in de etalage stond. Met mijn naam erbij. Wat was dat stoer en wat was ik treurig toen de etalage ineens weer van de bakker zelf was.
Daarna heb ik, in de loop der jaren, ondermeer een troostprijs gewonnen voor een slogan voor Biotex (ingefluisterd door mijn moeder: ‘Biotex blauw voor de rijke mevrouw, Biotex groen voor de vrouw die het met heel wat minder moet doen’) en ook een voor Pokon.
De hoofdprijs van Pokon was een geheel verzorgde reis naar het tropisch regenwoud, dus wij schrokken even hevig toen Pokon bij ons aanbelde. Maar nee, ze brachten ons tot in lengte van dagen gratis Pokon-produkten (tegen bladluis, bladschimmel en nog veel meer griezelige plantenziekten die ik allemaal niet ken omdat ik een enorme hekel heb aan planten en tuinieren).
Het gaat nooit helemaal over. Onlangs kon ik toch weer niet laten om een slagzin te verzinnen voor Transavia, omdat de hoofdprijs zo fijn was: een jaar lang onbeperkt gratis vliegen en je naam op een vliegtuig (uitslag 3 april…)
Een bustier en een kei
Tsja, en dan de literaire prijzen. Die blijven wat achter, vrees ik. Ik heb een keer een wedstrijd ‘ schrijf een erotisch verhaal’ gewonnen. De betreffende glossy was stom, het verhaal eigenlijk ook, maar de prijs zelf was een beeldschone kanten bustier. Ha!
En verder staat hier pontificaal naast mijn bureau een enorme grijze steen. Het is de Drentse Kei, de prijs van de Drentse kinderjury. En ook die is prachtig.
Dit alles gezegd hebbende: stemmen op Schiet niet op mijn olifant voor de landelijke Kinderjury kan nog steeds op: http://tinyurl.com / schietnietopmijnolifant
