Champagnebubbels

Beneden bij onze berg staat een klein groen brievenbusje. Altijd spannend of daar iets in zit (meestal niet). Maar vandaag komt de postbode helemaal naar boven met een grote doos. ‘Blijft eigendom van het Centraal Boekhuis’  staat er vermanend op. Het is mijn nieuwe boek, Vossenjacht!

In de hangmat

Dus nu liggen er overal Vossenjachten. Chaia heeft het als eerste uit. Hiervoor heeft ze alleen nog maar een kladversie gelezen. ‘Afgezien van dat er twee keer hoofdstuk 15 staat, is het écht heel goed geworden, mam,’  zegt ze en we zijn allebei opgelucht. Altijd een beetje raar zo’n moeder die boeken voor jouw eigen leeftijd schrijft.
Het is een prachtig zonnig weekend en Ilco (nog niks gelezen!) sleept het boek de hele patio over. Ik vind opengeslagen Vossenjachten naast het zwembad, op de witte bankjes, in de hangmat en zelfs in onze slaapkamer. Stilletjes loop ik achter hem aan met biertjes en kopjes koffie. Elke keer checken: waar is hij nu? O, daar pas. ‘Ik ben nu al om,’  zegt Ilco lief.
Of de kriebels in mijn buik een soort champagnebubbels zijn of meer een zenuwkramp, weet ik niet precies. Want het is een heftig boek en dat gaan we van de daken schreeuwen ook.

Talkshow

Zo ben ik 21 april (noteer die datum!) hoofdgast in een talkshow in de grote bibliotheek van Amsterdam. Presentator Paul Rosenmuller gaat het met mij hebben over de grenzen van kinderliteratuur, wat er wel en niet kan. Heeft natuurlijk ook nog wel een beetje te maken met mijn vorige boek, Nooit meer lief.
Het is nog steeds een beetje gek om ineens een soort autoriteit te zijn op dit gebied, een beetje ongemakkelijk. Praten over boeken is toch iets heel anders dan ze schrijven. Maar het moet, het thema gaat mij aan het hart en bovendien: Vossenjacht vraagt erom.
Ik heb nog een hele week om erover na te denken, om in de luwte en luxe van warm Montefrio mijn nieuwe boek nog lekker een beetje in de kraamkamer te houden. En dan gaan we de wijde wereld in