Flying in the hours of darkness

‘This is a normal procedure when flying in the hours of darkness’  zegt de piloot door de intercom.
In de nacht in de lucht, daar word je vanzelf poëtisch van. De piloot bedoelt het vast niet zo, maar ik zie onmiddellijk een symbolische betekenis in zijn woorden. Zeker als er middenin die zwarte nacht ineens naast het vliegtuig een enorme maan opduikt. Sinds Het heksenhotel weet ik alles over de maan. De volle maan van half april heet ‘de maan van het ontwaken’  en volgens de wicca’s staat hij voor ‘wedergeboorte’.  Wat een heerlijk spiritueel moment om een nieuw boek te gaan lanceren!

Prius

Maar ja, dan sta je ineens aan de grond op het vliegveld van Weeze, waar om dat tijdstip geen bus meer rijdt, laat staan een trein, en daar is weinig spiritueels aan. Dus wat doe je op zo’n moment, als wijze, volwassen vrouw? Je belt je vader. En die komt ook meteen met zijn Prius aan om je in een dikke twee uur  naar de echte wereld te vervoeren. Lang leve de vaders!
Onderweg zie ik hem weer, de maan. Hij is nog steeds enorm en vriendelijk oranje. Om ons heen is verder alles pikdonker , dus die maan is echt een baken.
Onmiddellijk krijg ik weer het ‘flying in the hours of darkness’-gevoel en ik leun comfortabel achterover. Wij zoeven inmiddels door een surrealistisch universum van afgesloten wegen en blijven eindeloos rondjes om Utrecht draaien, met als enig gezelschap een paar wegwerkers.

Illusie

Mijn vader is – hoe zal ik het zeggen- niet echt zen als het op wegwerkzaamheden aankomt en al helemaal niet om 2 uur ’s nachts als je maar om Utrecht heen blijft cirkelen. Toch lukt het me, halfslapend, om in de ban van de maan te blijven. Hij is vandaag speciaal voor mij zo groot, ik voel het gewoon.
En zelfs mijn vader ziet het, ondanks zijn agitatie.
‘Dat heet de maanillusie,’  zegt hij ineens.
Wat?
‘Dat die maan zo groot lijkt als hij laag staat. Want dat is hij niet, hij is net zo groot als anders. Dat is gewoon een feit.”
‘Maar die maan is reusachtig.’
‘Ik zeg het toch: dat ljikt alleen maar zo. Wetenschappers hebben nog nooit kunnen aantonen dat het ook daadwerkelijk…”
‘Ik zie het toch?’
‘En dat, lieve schat,  heet dus de maanillusie.’