Anna een giraf

Terwijl ik nog steeds elke nacht droom van Afrika en geen letter op papier krijg, is er bijna per ongeluk een nieuw boek van mij verschenen. Zelf nog niks gezien, maar het schijnt nu in de winkels te liggen. Niet zomaar een boek, maar eentje in een serie over dierenredders (hard gelach van mijn vrienden: ‘Anna en dierenredden? Die kan amper een paar poezen aan.’)

Jan Paul Schutten, Bibi Dumon Tak, Karen Holst Pellekaan, Niels Rood, Anna Woltz… dat zijn pas dierenvrienden. Ik niet. Ook al heb ik stiekem al boeken over schorpioenen, ezels, stieren en olifanten geschreven. Waar komt dat dan vandaan – uit welke masochistische zijpaden van mijn verbeelding? Het is wel zo dat ik een leuker iemand ben als ik schrijf (ook in dit blog trouwens), en wellicht dan ook meer begaan met weerloze dieren – wie weet.

Maar goed, ik was van plan om reclame voor mijn nieuwe boek te maken vandaag, geen antireclame voor mezelf. Het boek heet dus Stop hou op en het ligt NU in de winkel. Over soepschildpadden gaat het en over een van mijn lievelingseilanden: een verlaten schildpaddeneiland bij Guinnee Bissau waar je alleen maar met een piepklein bootje over stormachtige oceaan kunt komen. Onderweg grote golven, onweer, een helletocht, maar daarna het paradijs in perfect picture moments. Maar vooral is dit boek het verhaal van drie eenzame kinderen die elk voor zich een beetje meer weerbaar worden. En natuurlijk is het spannend en ook nog eens een ideaal sinterklaascadeautje  – voor wie wil maak ik er ook nog een passend gedicht bij (stuur zoveel mogelijk informatie over het kind naar annavanpraag@hotmail.com en binnen 48 uur heb je een gedicht terug, zelfde actie als vorig jaar).

WitVis

Eén jongen zal zeker heel erg blij zijn met dit boek. Hij heet Remco, is tien jaar en wil later een dierentuin beginnen. Al een tijdje schrijven we met elkaar en ik word altijd blij als er een mail van hem is. Remco schrijft bijvoorbeeld: ‘ Ik lees veel boeken van u omdat de meeste over dieren gaan, want ik wil later directeur van een dierentuin worden die WitVis heet. En ik vind uw boeken spannend en grappig.’ Ook mijn mooiste fanmail aller tijden komt van hem: ‘Vanwege uw boeken ga ik later een dier in de dierentuin noemen: Anna een giraf want dat is mijn lievelingsdier.’
Kijk, daar doe je het nou voor.