‘Hijo de puta’. Dat heeft een jongen uit Bloems jaar tijdens een schoolreisje tegen een oude man geroepen. De oude man heeft geklaagd bij de school en de directeur komt in alle klassen: als de jongen niet bekent, mag er niemand meer op schoolreisje.
Ik heb iets tegen opbiechten, steeds meer eigenlijk. Het is volgens mij ook heel westers. Ik weet nog dat we in Afrika een keer bestolen waren: drie popjes van de meisjes waren door het open autoraam verdwenen. Nu waren die popjes op dat moment enorm belangrijk voor ze, dus we wilden ze per se terug. Dat lukte ook, toen we een beloning uitloofden. ‘Kan ik de dader spreken?’ vroeg Ilco (ik weet niet meer wat hij van plan was, waarschijnlijk uitleggen waarom die ouwe popjes zo belangrijk waren). Maar terwijl iedereen wist wie het had gedaan, weigerden ze dat aan ons te vertellen: ‘Je hebt ze toch terug?’ ‘Maar wie…?’ Nee, dat verstonden ze ineens niet meer.
Later zei iemand dat het in Afrika vaak zo gaat: iedereen weet wie de dader is van iets. Ze lossen het onderling op, maar er wordt geen openlijke boetedoening verwacht. Want dat is pas echt een vernedering.
Sensatiezucht
Ik snap dat. Neem die jongen van Bloems school. Zo’n openlijke bekentenis is misschien bedoeld als afschrikwekkend voorbeeld, maar in de praktijk bevredigt het vooral de sensatiezucht van de andere leerlingen. En het stimuleert klikken: toen de jongen na een paar dagen nog niet had opgebiecht, maakten een paar meisjes bekend dat als de jongen niet snel naar voren zou komen, zij zijn naam zouden noemen. Want natuurlijk wist iedereen allang wie het had gedaan.
Toen moest de jongen wel en hij werd gestraft met een schorsing. Was dat eigenlijk niet al genoeg?
Hier thuis ben ik ook afgestapt van het opbiechten. Heerlijk, ik kan het iedereen aanraden! Meestal weet je toch wel wie die rol dure koekjes heeft opgegeten of dat slingerende tientje ‘opgeruimd’. En soms weet ik het niet en dan zeg ik dreigend: ‘Ik hoop dat degene die dit gedaan heeft zich nu heel lullig voelt.‘ Schuldgevoel kweken, ook erg. Maar toch iets minder erg dan al dat opbiechten. Vind ik.
