Meisjes

Ik haal diep adem. Sinterklaas is weg en Ilco bijna. Ze zullen elkaar wel kruisen, want Ilco gaat juist weer de wereld in voor Masterpeace.

Ik mis hem nu al (mijn man dus). Het enige goeie is dat ik alle tijd van de wereld krijg om dat nieuwe heftige boek weer in te duiken. Ik moet nu de slag gaan maken van heel veel ruw en raar materiaal naar een echt verhaal. Zin in. En doodeng, dat ook.
‘Ik is bij je,’  zei Dunya vroeger als er iets griezeligs gebeurde. Maar nee, dit moet juist helemaal alleen.

Ik is bij je

Van Dunya en haar onuitputtelijke energie kan je enorm afgeleid worden. Van dat pubergedoe van de andere twee ook – maar dan anders. Ik zit me nu al te verheugen dat ik morgen de schoolbus zie wegrijden. Rust, ruimte!
Maar als ze dan terugkomen kan er soms, ineens, zo’n golf van liefde door me heen slaan. Als we samen voor het vuur zitten, ieder reuze knus met haar ipad/laptop/ipod op schoot. Als we met elkaar Glee kijken of in de auto zitten met keihard de Black Eyed Peas op. Als er eentje op mijn schoot klimt (meestal Dunya, soms Bloem en heeeeeel soms Chaia) en ik helemaal verdwijn in zoveel en zo groot kind. Als ik naar bed ga en weet dat ze alledrie om me heen liggen te slapen. Morgen zal ik brood voor jullie maken, denk ik dan, en je kleren voor je wassen zodat ze weer fijn en schoon zijn. Ik zal jullie haren honderd keer borstelen tot ze glanzen en het vuur voor jullie aansteken. Maar nu nog niet. Droom maar lekker, mijn schatjes, de hele lange nacht. Ik is bij je.

Foto Ivonne Zijp, voor het boek ‘Van binnenuit’ door Simone Arts en Maaike Kuyvenhoven/  en voor de J/M ‘Moeders met lef (beide verschijnen in het voorjaar).