Woedend zijn de vriendinnen van mijn oudste dochter. Geschokt en in tranen. En dat allemaal om een lied tegen Aids.
In Nederland zou het volgens mij niet werken, maar hier is het normaal: oversentimentele smartlappen, gecombineerd met rap, om jongeren te waarschuwen geen foute dingen te doen. Er is er eentje over een kinderlokker. Gisteren op de middelbare school werd er een clipje vertoond over dronken autorijden: een moeder wacht op een sms’je van haar dochter en pas helemaal aan het eind blijkt dat die dochter doodgereden in het ziekenhuis ligt, de telefoon levenloos naast haar. ‘Que pena me da – wat afschuwelijk, wat verdrietig’ jammerden de geschokte scholieren. Sommigen kwamen huilend de school uit.
Haar hart en haar maagdelijkheid
Maar ‘Quince años perdidos’ (vijftien verloren jaren) spant de kroon in de klas van mijn oudste dochter (allemaal vijftienjarigen). In dit lied hoor je een lieve meisjesstem die steeds opnieuw het volgende refein zingt:
Mijn leven begint net,
Ik ga meemaken dat mijn geest verandert,
Mijn lichaam anders voelt
Maar mijn hart is blij want ik ben vijftien jaar.
Daardoorheen begint een rapper te vertellen over de ouders van dit meisje die hun princesa iets heel bijzonders voor haar verjaardag willen geven; een bootreis. Dat soort dingen gebeuren hier echt, de vijftiende verjaardag geldt als heel speciaal.
Op die bootreis ontmoet het meisje Raul, een droomjongen van zeventien, respectabel en uit een goede familie. Ze geeft hem ‘haar hart en haar maagdelijkheid.’
Intussen steeds weer dat fijne refreintje, dat lieve meisjesstemmetje.
Uiteindelijk komt het meisje smoorverliefd terug en opent vol verwachting het doosje dat haar droomprins haar meegegeven heeft. Daarin vindt ze een briefje. En op dat briefje staat (de muziek wordt ineens onheilspellend en zwaar): ‘Welkom in de wereld van de Aids’.
En dan weer dat leuke refreintje.
Kapot zijn ze ervan, de Spaanse jongens en meisjes. Het lied is een megahit.
Wat is dit, Is dit uiterst effectieve voorlichting of schaamteloze manipulatie?
Je moet het eigenlijk even horen, dat kan hier: Quince anos
6 reacties op “Pubers aan het huilen maken”
Ja, ik vind het toch wel een mooi liedje. Ze pakken het heel Spaans aan. HIj blijft nu al in mijn hoofd hangen. Ik weet niet hoe het er nu is, maar vroeger weigerden al die knappe Spaanse macho jongens condooms te gebruiken, dat was voor mietjes.
Schaamteloze manipulatie én effectieve voorlichting. Van mij mag het. Het is volgens mij trouwens gebaseerd op een urban legend.
Bij effectieve voorlichting op die leeftijd hoor je liefst een schok te veroorzaken. Goed gelukt dus! Zinnig lied!
In elk geval voorlichting die de jeugd bereikt. Met dat doel startte Ilco destijds Dance4life!
De boodschap komt wel over…
Ada
Typisch gevalletje van in de boot genomen…
Goed dat het besproken wordt. In veel landen nog steeds teveel taboe. Song zal ook wel aankomen. Maar er mist ook iets. Wat wordt precies bedoeld met “Pas op, je leven is in jouw handen”. Dat is een te vage boodschap / handelingsperspectief. Hoop dat leraar ook gewoon over condooms durfde te praten!