Een hoofdstuk uit een boek

Laatst schreef ik iets over mijn moeder en daar waren een paar mensen nogal van geschrokken. En daar schrok ik op mijn beurt weer van.

Internet is een heerlijk en glibberig medium. Ik schrijf al zeven jaar blogjes, willekeurige fragmentjes uit mijn leven. Mijn beste vriendin vatte het waarschijnlijk goed samen toen ze zei dat dit laatste stukje over mijn moeder slechts een hoofdstuk was uit een dik boek over haar en mij. En over de rotziekte die Alzheimer heet.

Magic

There is magic in everything. And some loss to even things out (Lou Reed). Voor de balans even een andere scène uit mijn leven.
Gisteren belde mijn moeder me op, zomaar uit zichzelf.  Er waren tijden dat ze elke dag belde, maar dat is over nu ze in het tehuis woont. Dat is wel zo rustig want haar telefoontjes waren vaak zwaar en somber.
Zo niet deze keer. ‘Ik ben zo blij dat je opneemt,’  begint mijn moeder (ik neem altijd op).  En dan zegt ze het. Totaal onverwacht en op de lieve, intense manier zoals alleen mijn (een?) moeder dat kan.
‘Ik hou héél erg veel van jou.’