In mijn handen: sleutels van een huis waar ik nog nooit in ben geweest. Wat een gek idee dat ik nu altijd naar binnen kan in het droomhuisje aan het IJ.
We hebben wel vaker huizen gekocht die we maar half gezien hadden. Of huizen razendsnel gekocht. Maar dit is wel heel onwerkelijk: dat anderen me vertellen hoe mijn volgende huis eruit ziet. Dat die daar allang binnen zijn geweest.
Vredesherberg
Zoals Wijnand, de Jongen die Loopt. Nadat hij de halve wereld over liep en onderweg onze vriend werd, gaat hij nu op het huisje passen en de maandenlange verbouwing begeleiden. Of Janiek, de fotografe die heeft besloten om ‘het komende jaar bijzonder in beeld te brengen.’
‘Ja, mam, je komt nu eenmaal met veel bombarie terug naar Amsterdam,’ zegt de oudste dochter als ze dat hoort.
Dat is natuurlijk omdat het een publiek huisje is, niet alleen van ons. We gaan daar aan het IJ een vredesherberg runnen en iedereen is enorm benieuwd hoe dat gaat uitpakken.
En wij zelf ook! De sleutels branden gaten in mijn handen, ik kan bijna niet wachten. Dan is 2200 kilometer ineens heel erg ver.
Want tsja, een huis kopen of huren zonder het van binnen gezien te hebben doe ik zo. Maar dat het nu nog een heel jaar duurt voor we er wonen, dat is pas echt niet te bevatten.
Vaste bewoner in de tuin die ik stiekem wél al in het echt heb gezien, en een van de eerste foto’s van Janiek Dam:
3 reacties op “Het gaat beginnen”
spannend!
Ik ben met Michel wezen inmeten. Ik weet zeker dat jullie hier iets prachtigs van maken. De plek is in ieder geval bijzonder en mooi!
Met zo’n tuinkabouter als beschermheer gaat het helemaal goed komen.
Ada