‘Je gaat toch niet wéér beginnen?’ zegt Ilco als ik wil gaan opsommen welke voorstellingen en feestjes ik deze maand niet meemaak in Nederland. ‘Volgend jaar woon je weer daar en kan je alles en alles zien.’
Ja, volgend jaar om deze tijd zijn we waarschijnlijk omringd door verhuisdozen. ‘En dan zal je zoooveel dingen van Spanje missen,’ zegt mijn oudste dochter met -wat is het, leedvermaak? Nee, waarschijnlijk gewoon veel kennis van haar moeder. Ik dacht het zelf vandaag ook, toen ik bij Rosa van de vissen acht zeetongen, een hele octopus en een kilo venusschelpen kocht en Rosa de bon maar bleef narekenen: ‘Ja, eenendertig euro, het spijt me, Anita. Zoveel is het vandaag. Nee, laat die ene euro maar zitten.’ Zo lief en goedkoop krijg je het niet in Nederland.
En zo rustig ook niet. Dagenlang geen enkel telefoontje en af en toe een mailtje in mijn mailbox. Nu voelt dat soms armoedig, straks vast weer als luxe. En de hete zomer, nu allang weer begonnen. Mijn zwembad…
Kiezen
Ik heb me voorgenomen alles in Spanje dit komende jaar heel bewust mee te maken, seizoen voor seizoen. Ervan te genieten, te koesteren.
Eigenlijk wil ik ook helemaal niet kiezen, ik wil alles! Zoals vanavond. Nederlandse vrienden en Spaanse vrienden, tapas van tortilla en pulpo maar ook Goudse kaas en stroopwafels. De Spaanse en de Nederlandse vlag die vrolijk naast elkaar in de huiskamer hangen. Ilco heeft zelfs een echte bos oranje tulpen ingevlogen (Bloemenstalletjes! Die heb je niet in Montefrio…). En wie er ook wint, ik ben blij.
‘Melancholieke shit’ zegt Chaia die dit leest en maakt vervolgens deze foto voor me, Nederlandse tulpen in een Andalusische pot:
Één reactie op “Nederland-Spanje”
‘Torn between two lovers’…
Ada