Overal muziek

Er loopt hier allemaal muziek door het huis.

Hoe stil en ongezellig was het zonder mobieltjes. Ja, je hebt iets ouderwets waar je een cd-tje in kunt stoppen. Maar ook al hebben we overal boxen, dat is toch statische muziek.

Vanaf de wc

Nu elke meisje haar eigen smartphone heeft, klinkt er muziek vanaf de wc, uit de badkamer bij de klaterende douche, in de auto naast me en sowieso op elk plekje waar een dochter haar proefwerken zit te leren. Ik word wakker van de muziek van de een en kleed me ‘s avonds uit met muziek van de ander.
En ik weet dus ook welke muziek er in is. Vooral de middelste heeft enorm de drang om me op te voeden. Dat ik ooit een keer Beyonce en Rihanna door elkaar heb gehaald, vindt ze nog steeds een van mijn meest genante missers ooit. Sinds die tijd krijg ik les: ‘Mam en dit is…?’ ‘Eh… Macklemore?’ ‘Goed zo’ (we halen allebei opgelucht adem).

Die LEVEN NOG?

Ze luisteren ook naar John Legend, The Black Eyed Peas en zelfs naar Coldplay.  Oké, ook naar Spaanse smartlappen, maar dat is hier nu eenmaal normaal. Spanjaarden zijn trots op hun muziek en dat is besmettelijk. Zo gebeurt het dat ik ‘Y tu y tu y tu y solamente tu’  (google dat lied alleen als je in een extreem softe bui bent) loop te zingen door het huis en daar zelfs blij van word.
Maar af en toe knalt er heus wel ineens iemand in de generatiekloof. We hadden gisteren PinkPop op tv en terwijl Bloem nog aan het herstellen was van de schok dat de Stones niet dood zijn (‘Echt? Die LEVEN NOG?’) bestudeerde Chaia met enige walging John Mayer. ‘Mam, dit is bejaardenmuziek. Zei je nou net dat je hem leuk vond? Pedo!’ En oppas Marije citeerde een tweet van Arjan Lubach: ‘Nu al onze ouders naar PinkPop zijn, wat zullen wij eens doen?’ Tsja.