‘Vervelend hè, dat je moeder er de hele tijd doorheen zit te praten. Doet ze dat vaker?’
Ik geloof dat we zomaar de perfecte school voor Chaia hebben gevonden.
Van het ene land naar het andere verhuizen is niet alleen maar feestelijk. En van een Spaanse school op een Nederlandse school overschakelen is ronduit ingewikkeld. Daarom zoeken we nu alvast scholen in Amsterdam die daarbij willen helpen.
Lippenstift
In Montefrio is één middelbare school voor iedereen. In Amsterdam is de keuze zo groot dat ik eerst geen idee heb waar te beginnen met zoeken. Maar gaandeweg banen Chaia, Dunya en ik ons een weg door de jungle en het wordt steeds leuker. Voor Dunya vinden we snel een school, voor Chaia zoeken we iets langer. Elke school die ik leuk vind, wordt bij voorbaat afgekeurd – en anders word ikzelf wel afgekeurd. ‘Mam, je had dat hele gesprek lippenstift op je tanden, ik durf die rector nu nooit meer onder ogen te komen.’ Of: ‘Je vond die conrector leuk hè, je zat de hele tijd te flirten.’ De conrector in kwestie is niet bepaald mijn type, maar ik snap wat ze bedoelt: deze man was zo wezenlijk geïnteresseerd in Chaia dat ik me gaandeweg een totaal overbodige buitenstander begon te voelen.
Maar dat is dus precies de school die Chaia kiest, een school die haar perfect past.
‘Die scholen voelen als een heerlijk warm bad’, zeg ik tegen Ilco. Zoveel persoonlijke aandacht krijgen de kinderen in Spanje niet. Daar hebben de leraren simpelweg de tijd en de middelen niet voor.
Bastion
Maar de dag erna ben ik een stuk minder blij als ik een proefverhaal voor een Nederlandse educatieve uitgeverij terugkrijg met de kanttekening dat ik niet mag schrijven over (sic) ‘dingen die letterlijk refereren naar een andere wereld, bijv. de term ‘andere wereld’. En woorden als elfachtig en tovenaar graag vermijden.’ Dit om het (vermeende?) bastion van protestants christelijke scholen niet af te schrikken.
O ja, denk ik, daar hebben we de schoolse betutteling weer. En dat zou in Spanje nou weer nóóit gebeuren.
