Mannen en vrouwen van het water

Als ik hier in Spanje op de patio ga staan en heel hard schreeuw dan horen onze naaste buren het. Dat komt door het dal tussen ons in. Maar als ik er heen moet lopen ben ik wel een tijdje bezig, berg af en berg op.

Het heeft iets vrijs om geen buren te hebben. Maar ook iets eenzaams. Ook daarom verheug ik me op de verhuizing naar het IJ. Onze herberg ligt op een landtong, omringd door water. In dat water overal boten en bootbewoners.

Mislukte Lobke

Laatst heeft Ilco de herbergplannen gepresenteerd aan alle buren. En toen heeft onze huisfotograaf Janiek Dam al die mannen en vrouwen van het water gefotografeerd. Hoe hip en trendy het nu ook is om er te wonen, pas  als je naar deze mensen kijkt zie je de ziel en de kracht van Amsterdam Noord. Puur en eerlijk, ik moet aan Sil de Strandjutter denken. Dat moet ik toch al vaak bij het huisje, waar je aan alle kanten altijd lucht en water ziet en de wind soms genadeloos langs de wanden giert.
Ik ben natuurlijk zelf een totaal mislukte Lobke met mijn hakjes en mijn lippenstiftjes en blond ben ik ook al niet. Toch denk ik, nee weet ik, dat wij het goed gaan hebben met onze buren. Mensen van het water hebben lef, zijn eigenzinnig en voor de duvel niet bang. Maar ze wonen er niet voor niks, ze kunnen ook eindeloos over het water staren, de kleur van de lucht zien veranderen en weerkaatsen, het IJ dan weer spiegelglad en dan weer grauw en bruisend zien worden, altijd anders – en onweerstaanbaar. Mannen en vrouwen van het water zijn dromers, net als wij.