De herberg is open!

We gingen dus open, het was net een droom.

Er waren heel veel mensen, ook veel die ik niet kende. Dat waren de vredestichters, die straks allemaal mooie dingen in de serre gaan bewerkstelligen. Er waren buren en familie, collega’s. Bij de bar stond de groep bouwers met de aannemer stevig bier te drinken. Daar voelde ik me misschien wel het meeste thuis, zoveel tijd had ik met ze doorgebracht deze laatste weken. De architect kwam te laat, maar hij had wel een arty bloesje aangetrokken. We kregen heel erg veel bloemen en planten, en ook het mooiste cadeau van de wereld – daarover zo meer. Er waren twee deejays en de hele tijd dansten er mensen met blote voeten op het gras. En natuurlijk eindigde het met een klein groepje (waaronder de architect) tot diep in de nacht bij het vuur. Chaia -die zich ontpopt als barchick- had zich tot doel gesteld om mij de hele avond van wijn te voorzien. Maar toch was ik niet dronken.

Toen ontplofte de keuken

Een paar uur later luidden de kerkklokken vanaf de overkant van het water en schoof ik -met toch wel iets dat leek op een kater- de eerste taart van de dag in de oven. Eerst kwam er niemand en dat was wel rustig. Toen kwamen er ineens HEEL VEEL mensen en ontplofte de keuken. Overal afwas op de grond, snel bijgebakken taarten in de oven, broden in de andere, tosti’s in het ijzer, soep op het vuur. Dat koken is allemaal niet zo heel erg ingewikkeld maar het helpt vast enorm als je een beetje gestructureerd bent…
‘We hebben geknokt en gewonnen,’ zei Ilco later stralend. Alle dochters waren bijgesprongen plus nog een paar toevallig langsfladderende engelen. Mijn handen waren rauw van het afwassen, ik had overal spierpijn van het staan. Maar de gasten waren lief en leuk, precies het soort publiek waar je op hoopt. Je zou tevreden en dankbaar op je lauweren willen gaan rusten. Allen is dit nog maar het begin…

Gelukkig is het af en toe even minder goed terrasweer. Inhaaltijd is dat, al is het maar om even te kunnen zitten. En te kijken naar dit allermooiste cadeau: de enige echte handtekening van de enige echte Nelson Mandela!  Vriend Jack had die handtekening ooit bemachtigd in een boek. ‘Het is het waardevolste dat ik bezit. Maar ik wil het graag aan jullie geven.’ Ik denk dat dat ubuntu is.