En toen kwamen de vragen

En nu is het klaar, nu wil ik er nóóit meer over praten!

Is het echt gebeurd? Heb je het zelf meegemaakt? En wat dan precies? Hoe was dat? Wat gebeurde er daarna? Met de moeder? Met het zusje? Met de liefde? Met….?
Soms verlang ik naar een pseudoniem om me achter te verschuilen.

Glossy

Een roman is niet hetzelfde als een waargebeurd verhaal en je bent nooit je eigen hoofdpersoon.
Maar alleen al het omslag van Een heel bijzonder meisje lijkt verwarrend veel op mij (dank je wel vormgever Marc…). Dit is mijn meest persoonlijke boek ooit en toen het na al die jaren eindelijk naar de drukker ging, moest ik héél diep zuchten. Klaar!
Maar toen kwamen dus de vragen. Op scholen, vermomd als fanmail, in leesclubs, interviews, tijdens borrels en feestjes. Steeds dezelfde vragen en wat voor antwoord ik ook geef, het lijkt wel nooit genoeg.
In februari verschijnt er een nieuwe editie van dit boek, voor volwassenen. Dat is zo belangrijk dat ik er (bijna) alles aan wil doen om niet onopgemerkt te blijven. Dus heb ik me op verzoek van de uitgever gewaagd, ploeterend en zwetend, aan een nawoord. En heb ik besloten nog één keer een groot interview te geven, een ‘levensverhaal’ voor een favoriete glossy (nee, niet LINDA).
Dat interview was deze week, bij de journaliste thuis. Ik fietste erheen door de regen en praatte ruim twee uur achter elkaar over het verhaal achter het boek. Ik vertrouwde deze journaliste (we hadden eerst al een avond in de kroeg gezeten) en legde alles op tafel, anders ging het niet. Toen ik daarna weer terugploegde door de regen voelde ik me uitgehold, raar.
Thuis had ik gelukkig mijn hele ijskast vol met eten en de kinderen kwamen een voor een binnengewaaid. En ik zat te bibberen onder een dekentje op de bank en te denken: nu is het klaar, nu ben ik niet alleen uitgeschreven maar ook uitgepraat over dit onderwerp.
Nu gaan er allemaal nieuwe dingen gebeuren.

Het boek zoals het in februari 2016 verschijnt, omslag (weer) van Marc Suvaal.