Ik val de hele tijd en overal in slaap.
Misschien ben ik nog steeds oververmoeid van de herbergzomer plus verhuizing. Maar het kan ook dat ik zo’n oud vrouwtje ben geworden dat de hele tijd wegsukkelt. Of ik heb slaapziekte, soms denk ik dat. En gewoon: dat ik eigenlijk vroeger naar bed moet.
Pantoffel
Op zaterdag en zondag is het meestal nog drukker dan doordeweeks. Eigenlijk ben ik pas net weer een beetje bijgekomen van het afgelopen weekend. Vrijdagnacht was ik laat gaan slapen, verbijsterd samen met Ilco de ontwikkelingen in Parijs volgend. Maar zaterdag kwam al vroeg mijn moeder en keken we met drie generaties naar tegenovergesteld nieuws: de intocht van Sinterklaas. Aansluitend ging ik met jongste dochter en haar vriendin naar The Martian, een film die ik nooit zelf zou hebben uitgekozen maar die een loeispannend beeld gaf van Matt Damon die verdwaalt op Mars. Nooit geweten dat Mars zo op de woestijn van Jordanie lijkt!
Weer thuis waren er ineens heel veel meisjes, er werden acht grote schoenen gezet en gevuld – inclusief de pantoffel van mijn moeder.
Zondag ging ik naar een hallucinerend pianoconcert in het Muziekgebouw waarbij twee mannen over piano’s’ en synthesisers klommen, heel swingend en soms ook etherisch mooi. En daarvoor had ik nog zitten voorlezen uit mijn puberdagboek in het stand up comedy cafe van Toomler.
Dat laatste had ik nogal overschat…
Pubershit
‘Ik hoop dat er al iemand is,’ dacht ik nog toen ik een halfuurtje te vroeg verscheen. Toen zat de zaal al vol. Driedubbel uitverkocht was het, 160 mensen, een en al gespannen verwachting. En daar moest ik dus ik mijn pubershit voor gaan zitten lezen.
Ik had vantevoren een bruggetje bedacht naar mijn boek en begon wat ‘rare’ goeroestukjes voor te lezen. Want daarom deed ik het eigenlijk, anders vond ik het te privé. Maar natúúrlijk vonden de mensen in de zaal de gewone stukjes puberdagboek eigenlijk veel leuker. Gezeur over verliefd en huilen in de nacht. De masturbatiescenes had ik op de valreep geskipt, dat zei ik nog toen ik wegliep van het podium – waarop nogal veel mannen me in de pauze kwamen vragen naar die stukjes en of ze misschien in mijn boek stonden.
Het ging heus goed, maar ik was gesloopt.
En tijdens al die gebeurtenissen (behalve onder het voorlezen) viel ik dus de hele tijd eventjes in slaap, waardoor het hele weekend is blijven hangen als 1 grote trip van mensen en kunst. En iets met Mars.
