Blijf dansen!

Ik was laatst op een geweldig feestje van cocktails, eten en muziek. Alleen de mensen ontbraken.

Misschien kwam het door de rare troosteloze plek waar het feestje werd gehouden, in een droeve buitenwijk. Dat was expres, de mensen die het feestje gaven wilden de buurt leuk maken, en hip. Maar dat gaat natuurlijk niet zomaar.

Vormeloos, uitgezakt

Ik zat de hele avond met een vriendin aan een hoog tafeltje te genieten van de goede band het lekkere eten, de mooie decoratie. En de vrijwel lege dansvloer – zelfs wij gingen er niet op, hoewel we speciaal onze danskleren aan hadden getrokken.
En toen kwam er dus dat stel. Duidelijk buurtbewoners, ze hadden alle kenmerken: oud, slecht gekleed en ook iets vormeloos en uitgezakts in hun lijf. Ze hadden zeker geen danskleren aan.
Maar ze dansten wel. En hoe.
Misschien werd het vertekend doordat ze de dappere enkeling waren, maar ik geloof werkelijk dat ik nog nooit twee mensen zo liefdevol heb zien dansen. Ze genoten van de muziek, de zangeres zong speciaal voor hen. Maar meer nog genoten ze van elkaar. Ja, die vrouw had duidelijk al heel lang geen taille meer en een doodsaai kort en grijs kapsel. Maar die man kon zijn ogen niet van haar afhouden. Wat zag hij? Misschien het lieve meisje dat ze ooit geweest was, heel lang geleden. En zeker ook iets heel opwindends want hij zwierde haar rond alsof ze de meest prachtige vrouw op aarde was. Dat deed hij op een weinig elegante manier, zijn rug een beetje krom, maar toch was het soepel. En die vrouw maar dansen en draaien, de hele avond lang.

Laat dit mijn nieuwjaarswens zijn.
Happy 2016 allemaal. Ik ga ergens de komende maanden het duizendste stukje op dit blog zetten. Dank jullie wel voor al het lezen, blijf bij me.