Balanceren

Mijn royalty-afrekening valt in de bus. Ik kijk, kijk nog een keer. In de dertien jaar dat ik nu boeken schrijf is ie nog nooit zo laag geweest.

Dat dramatische feit vindt weinig gehoor bij mijn vriendinnen. Twee staan op het toneel, allebei toevallig met een solo. Ik heb beide voorstellingen gezien en vond het geweldig. Maar nu zijn ze op tournee en zitten er met enige regelmaat maar een handjevol mensen in de zaal. Hard werken is dat, en zo onterecht. Een van de twee heeft zelfs een brandbrief op Facebook geplaatst, met de titel ‘balanceren op het randje’.

Murwheid

Er zijn mooie studies over hoe literatuur, theater enzovoort je empathische vermogen traint, hoe we dus daadwerkelijk betere mensen worden van kunst. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. Dát miste ik misschien wel het meest in Afrika en ook in Spanje, daarom ben ik teruggekomen.
Ik heb inmiddels over de hele wereld aan kinderen workshops over verbeeldingskracht gegeven, van Istanbul tot Rwanda – waar de genocide nog overal voelbaar was, ook voor de kids. We verstonden elkaar amper, maar wat een mooie verhalen hoorde ik daar.
Slechts op een plek ging het mis, was er amper respons. In dat beeldschone platteland van Spanje. Waar de bibliotheek bestond uit enge kasten met saaie naslagwerken en mijn dochter op een gegeven moment zei: ‘Sorry mam, ik kan de kinderen hier echt geen boek cadeau geven als ze jarig zijn. Boeken betekent schoolboeken en dus saai en stom.’ Zelden zoveel murwheid ondervonden bij mijn leuke fantasie-oefeningen.

Nieuw ondergoed

Wat kan ik zeggen? Wat ik laatst ook tegen de overwegend niet-Nederlandse moeders zei die ik een schoolschrijverworkshop gaf: dat je wat kunst betreft zo verschrikkelijk boft in dit kleine landje. Maar dat je er dus wel van moet gaan genieten. Ja, jullie allemaal, lieve bloglezers. Ga vaker uit, leg die computer opzij, lees echt.
Nog los van dat het je een beter mens maakt. Al die mooie dingen op podia en in musea zijn ook gewoon zo fijn… De bonte voering van een jas die effen is van buiten. Nieuw ondergoed dat nog niemand heeft gezien. Een chocoladecakeje dat over je bord stroomt als je het aansnijdt. Dropbollen met heel erg zout salmfakpoeder als je erop bijt. Glittersokken in hoge laarzen.Je teennagels lakken in de winter en je benen toch scheren. Of je benen juist niet scheren. Dat je dacht dat ze je stom vonden maar het is niet zo. De kastanje in de bolster, het zachte bedje van van een tuinboontje.
Dat is kunst.