Oe oe oe. Schatje.

‘Mama, je bent laatst met Chaia naar moderne dans geweest, ik wil ook met je uit.’
‘Leuk. Waarheen?’
‘Naar Grease in de Rai.’

Ik hield het nog even af. Even. Toen dacht ik: wat een ontzettend lieve uitnodiging van mijn jongste dochter. Wanneer doen wij ooit iets samen, met zijn tweetjes?

Chocolate porn

Ik kwam uit de keuken rennen want de herberg gaat weer open. ‘Hou je dat aan?’ vroeg ze. ‘Er zitten meelvlekken op je broek.’ Zelfs had ze bij wijze van grote uitzondering een jurkje aangetrokken, zag ik. Ik snelde naar boven en pakte een mooie jurk uit mijn kast.
We gingen voor het hele verhaal. Dus eerst eten in een eetcafeetje tegenover de Rai. Aan de bar, biefstuk. Om ons heen zaten allemaal moeder met dochters. Die moeders leken allemaal op Olivia Newton John in oude verwassen versies van zichzelf. Soms waren er vaders bij. Die leken voor geen meter op John Travolta.
Vanaf onze barkrukken keken wij superieur op ze neer. Dunya had iets op haar telefoon wat ik alleen maar kan omschrijven als ‘chocolate porn’: eindeloze beelden van mensen die taartjes aansneden waar chocola uit stroomde. Ik had een paar wijntjes op, we konden niet ophouden met kijken terwijl we onze biefstukken aten. Ze liet me ook lieve foto’s zien van haar en haar vriendje. De barman zei: ‘Jullie hebben echt een leuk moederdochteruitje.’

Verplettterend

Het licht, de kleuren, de materialen, alles van het Rai Theater doet zijn best de magie van theater om zeep te helpen. Om ons heen zag ik nu ook mensen zonder kinderen. Groepjes oma’s. Of jonge stellen die feestelijk een avondje uit gingen.
De voorstelling duurde lang en was bij vlagen verpletterend lelijk vertaald. Dunya at popcorn en snoep, alsof ze niet net nog die dame blanche…. Een dame blanche! Zo was het, de voorstelling. Iets van vroeger, je denkt dat het niet meer bestaat, het heeft sowieso teveel calorieen. Het was Dunya’s eerste dame blanche, haar ogen sperden open toen hij voor haar werd neergezet op die bar. In plaats van de voorstelling keek ik veel naar haar. Hoe kom ik aan zo’n beeldschoon kind, elke dag lijkt ze wel mooier te worden. En liever. In de metro terug was ze doodmoe en verkleumd van het wachten, maar toch stond ze zomaar uit zichzelf op voor een oudere dame. Mijn kind.
Zachtjes zong ik You’re the one that I want. En ik probeerde zelfs: Voor jou wil ik gaan, kom op je kan het. Oe oe oe. Schatje.