‘Doe je schort uit,’ zegt Naomi van de bar als ik vertel dat ik zo met een vriendin op stap ga. Ik sta voor het raam naar haar uit te kijken.
Tsja, dat herbergschort, elke dag een nieuwe, waslijnen vol. Aan het einde van de dag is ie zo vies van bloem en boter en weetikveelwatnogmeer, dan durven alleen de hele dapperen mij nog te omhelzen.
Movers en shakers
Er zijn vandaag types op ons terras die de wereld gaan veranderen en daarover komen praten met elkaar. Trendsetters, mensen met reclameachtige beroepen. Ze zijn allemaal oogverblindend jong en kleurig. Knalgele jas, knalrode jurk. Het is duidelijk hip om strakke felle kleuren te dragen en niet zo’n schattig oudroze bloesje als ik. Met dat schort er dus over, waardoor alle trendsetters automatisch denken dat mijn beroep kok is. ‘Ben je ook te huur?’ vraagt iemand en ik zeg bijna ja.
Er was een tijd dat ikzelf in de reclame werkte en in een Donna Karen-pak liep. Toen weigerde ik pertinent om een schort te dragen als ik in de keuken stond. Net als pantoffels of een vormeloze badjas: dat was iets voor ouwe wijven.
En dat ben ik nu ook weer niet natuurlijk. Kijk, daar is mijn vriendin al en hoe beeldschoon ziet ze eruit, hoe tijdloos fris en prachtig.
Ze geeft me een voorzichtig kusje en het eerste dat ze zegt is: ‘Doe je schort uit.’
