Glamour

De kinderboekenmarkt Den Haag, dat is the place to be.

Traditioneel de spectaculaire afsluiting van de kinderboekenweek, bruisende ontmoetingsplek van kinderen en heel veel schrijvers. Jaar na jaar gemist vanwege Spanje. En nu ik eigenlijk niet meer schrijf voor de basisschool was ik eindelijk uitgenodigd.

Ziekenhuis

Het was een prachtige dag en een wonderlijke plek. Ergens in de outstkirts van de Den Haag, je moest vanaf de tram nog zeker tien minuten lopen door een gigantisch verlaten winkelcentrum. Maar daar was het: vlaggen, kinderen, veel kinderen.
Misschien was het gebouw ooit een school geweest maar het deed meer denken aan een ziekenhuis. Lange steriele gangen van niks naar nergens. En kraampjes in die gangen, zoals dat is met een markt. Ik speurde naar bekende collega’s. LR zag ik, in een flits. Muizen natuurlijk. De meest fancy kraampjes waren van schrijvers die iets in eigen beheer hadden uitgegeven. Mijn uitgeverij – toch de koning of op zijn minst de koningin onder de kinderboekenuitgevers – vond ik uiteindelijk in een soort gymzaal, naast een enorme tafel met Spaanse kinderboeken (beneden had ik in een ander verlaten hoekje ook al een lege ruimte vol Duitse boeken gesignaleerd).

Giraf

Er was een podium in een uiterst donker zaaltje met een leuk programma en een heerlijke presentatrice. ‘Jongens, blijf vooral nog even, het wordt hier nog heel leuk,’  hoorde ik haar toen ik binnenkwam licht wanhopig roepen tegen de paar kinderen die net weg aan het lopen waren achter een man verkleed als giraf. ‘Wat een hitte daarbinnen,’  hoorde ik een paar ouders mompelen. Dat trotserend was ik getuige van hoe de gerenommeerde schrijfster TD die volgens mij speciaal over was gekomen uit Frankrijk prachtig begon voor te lezen voor drie kinderen en een verder lege zaal. En hoe daarna de bekende superheld en rasentertainer MvD zich dapper uitsloofde voor vijf.
Daarna ging ik iets vertellen over mijn vijftienplus boek voor diezelfde paar achtjarigen. De presentatrice en ik worstelden ons erdoorheen. As toetje moest ik nog signeren. Het lag zeker niet aan mijn uitgeverij die stapels boeken had aangesjouwd. Maar in het zaaltje was alleen maar een vaag tafeltje in de verste hoek beschikbaar zonder aankondiging erbij. En hoewel de ruimte was geafficheerd als ‘Young Adult Zaal’ zagen wij vooral dezelfde man in zijn giraffenpak. Die goede zaken deed, daar niet van. ‘Je mag wel gaan hoor,’  fluisterde het PR meisje van de uitgeverij mij schaamtevol in het oor.
Gelukkig was het strand dichtbij.

(foto van een ander optreden deze kinderboekenweek).