De nuttelozen van de nacht

Ik geloof dat ik in dit deel van mijn straat zes coffeeshops heb. Plus nog een paar vage wietwinkels.

Daarnaast iets van vijf café’s, evenzoveel restaurants, drie hotels en een stuk of wat illegale air b&b’s.

Rolkoffers en jezusharen

De persoon die de rolkoffer heeft uitgevonden, verdient een medaille, voor het genot, en een gevangenisstraf, voor het geluid. Het geratel gaat de hele nacht door.
Toch kan je daaraan wennen. En ook aan het geroezemoes van de cafégasten als ze na het stappen nog na staan te praten op straat. Je hoort het, maar je slaapt glimlachend verder.
Waar je niet aan went, dat zijn de gekken, de ontspoorden. De meesten zijn vaste buurtbewoners, zoals de keurige man die uiterst vriendelijk door de straat loopt – maar wel altijd met een bloempot op zijn hoofd. Er is de clochard die onder een Parijse brug vandaan lijkt gekropen, inclusief baard en lange grijze jezusharen. Die loopt dronken mompelend aan je voorbij, je hebt er geen last van. Behalve als je een foto van hem probeert te maken. Dan begint die rustige dronkelap ineens te brullen als een leeuw en op je af te stormen met wild dreigende gebaren. Volgens mij puur voor de show, maar ik heb al vaak vanuit mijn raam weer een stelletje Japanse meisjes zien rennen voor hun leven.
Er is de vrouw die eens in de twee weken in het holst van de nacht keihard de mannen loopt te beklagen. ‘All men are basterds. They are all the same.’ In het Engels klinkt het extra dramatisch en het is ook zo luid. Dit weekend wakker geschrokken van een andere actievoerder, die, ook al in het Engels, zijn punt maakte. ‘Give them blankets, give them all a blanket’ schreeuwde hij. Prima idee natuurlijk, maar de timing was wat ongelukkig, zo om zes uur in de ochtend.

Nou en met zoveel vreemd nachtelijk bezoek, is het eigenlijk helemaal niet gek dat hier vanavond gewoon Sinterklaas komt. Bij een gezin van vijf personen, dat voor het eerst sinds drie maanden weer een avond samen is, dat dan weer wel.

.